de meesterarchitect

Sinds kort krijg ik de digitale ‘DagelijkseBroodkruimels’ in mijn mailbox. Elke dag een bijbeltekst met
een afbeelding. Elke ochtend ben ik nieuwsgierig wat er op mijn mail staat. Twee recente
bijbelteksten zijn blijven hangen: ‘Zet uzelf aan tot bescheidenheid’ en ‘Hij moet groter worden en ik
kleiner’. Die teksten schuren. Ze gaan radikaal in tegen de tijdsgeest.
Een halve eeuw geleden was bescheidenheid misschien nog een deugd, maar tegenwoordig hoef je
daar niet meer mee aan te komen. Je belandt al snel in het rijtje van de ‘losers’ als je je bescheiden
opstelt. Ik zou vandaag de dag geen invloedrijk persoon weten die het toonbeeld is van
bescheidenheid.
Daarom even terug in de tijd. In 1926 wordt er in Barcelona een oude man door een tram overreden.
De gewonde man ziet er zo sjofel uit, dat hij naar een ziekenhuis voor armen wordt gebracht. Daar
ter plekke blijkt dat het de wereldberoemde architect Antoni Gaudi is.
Gaudi heeft zich de laatste jaren van zijn leven volledig toegewijd aan de bouw van de Sagrada
Familia. Hij ging zelfs zo ver dat hij op het bouwterrein ging wonen. Gaudi liet zich inspireren door de
natuur, zoals ‘de kunstenaar God hem heeft geschapen’. De basiliek, die voltooid zal worden binnen
enkele jaren, wordt beschouwd als zijn meesterwerk. Het moet overweldigend zijn om de kerk met
eigen ogen te kunnen zien. Uit alles blijkt de passie, eerbied en bezieling voor God. Gaudi heeft zijn
leven gewijd aan iets dat veel groter is dan hemzelf.
Enkele dagen na het tramongeval is Gaudi overleden. Vrienden van hem hebben nog geprobeerd om
hem naar een ander ziekenhuis over te plaatsen, maar Gaudi weigerde. ‘Ik hoor hier tussen de
armen’, zou hij gezegd hebben. Daar heb ik ontzag voor!