 Na een aantal onderzoeken in het ziekenhuis kreeg Klaas een oproep van zijn huisarts om de uitslag van de testen te bespreken.
De prognose van de arts was somber en Klaas kreeg te horen dat het er slecht met hem voor stond. Medisch gezien was hij uitbehandeld en dat betekende dat zijn levenseinde naderde. Zonder hier verder doekjes om te winden, vertelde de arts dat Klaas vanaf nu meer moest denken in dagen en weken dan in maanden en jaren, omdat de ziekte ongeneeslijk was en hij niet zo lang meer te leven had. Na een korte stilte vroeg Klaas: “Omdat u zelf christen bent dokter, wil ik u nog wat vragen. Wat is er na dit leven en wat gebeurt er straks met mij, na het sterven?” De dokter ontweek het antwoord, maar zijn patiënt hield vol en wilde het beslist weten. Toen zei de dokter: “Mijn hond ligt nu in zijn mand op de gang en hij is nog nooit in deze spreekkamer geweest, want dat wil ik absoluut niet hebben. Ik zal hem nu voor het eerst hier binnen roepen.” De hond kwam aarzelend en schuw over de drempel, maar toen hij zijn baas in de spreekkamer zag, sprong hij kwispelend op hem af. Toen zei de dokter: “sterven is ergens heen gaan waar je nog nooit geweest bent, maar Jezus is daar en als Hij je roept, dan ga je!”
0 Comments
|
RSS Feed