Face to face
‘Nu immers kijken wij door middel van een spiegel in een raadsel, maar dan zullen wij zien van aangezicht tot aangezicht. Nu ken ik ten dele, maar dan zal ik kennen, zoals ik zelf gekend ben’
1 Korinthe 13: 12 HSV
Van de één op de andere dag zijn we in een andere werkelijkheid beland. Sinds de coronacrisis moeten we afstand van elkaar houden. Gelukkig kunnen we elkaar via het beeldscherm nog zien en met elkaar communiceren, maar het blijft behelpen. We missen allemaal de fysieke nabijheid van onze geliefden. Terwijl we nu, in deze verwarrende en verdrietige tijd, meer dan ooit behoefte hebben aan verbondenheid, troost en nabijheid.
Onvoorstelbaar dat in korte tijd wereldwijd zoveel mensen zijn gestorven aan het virus. Hun geliefden hebben vaak nauwelijks waardig afscheid kunnen nemen, en blijven in groot verdriet achter. Op zo’n moment besef ik - meer dan ooit - hoe gebroken en kwetsbaar ons bestaan is. De enige woorden die ik dan nog weet te vinden zijn: ‘HEER, ontferm u over ons’.
Er zijn zoveel vragen die onbeantwoord blijven. We kunnen al dat leed niet begrijpen: ons zicht is beperkt. Waarom lijkt God zo ver weg? Toch blijf ik geloven in een God die met ons bewogen is. Een God die zijn ware gezicht heeft laten zien in Jezus. En dat gezicht is liefde. Een dienende liefde, die bereid is om alles te geven. Een liefde die sterker is dan de dood.
We staan er nooit alleen voor: God is nabij! Hij kent je door en door en wil je omringen met zijn liefde. Als je biddend tot hem gaat, zal hij zich laten vinden. Ik zie uit naar de tijd waarin we elkaar weer zorgeloos in de armen kunnen sluiten. Maar ik verlang vooral naar de tijd dat ik de levende God mag ontmoeten. Face to face, van aangezicht tot aangezicht!
‘Nu immers kijken wij door middel van een spiegel in een raadsel, maar dan zullen wij zien van aangezicht tot aangezicht. Nu ken ik ten dele, maar dan zal ik kennen, zoals ik zelf gekend ben’
1 Korinthe 13: 12 HSV
Van de één op de andere dag zijn we in een andere werkelijkheid beland. Sinds de coronacrisis moeten we afstand van elkaar houden. Gelukkig kunnen we elkaar via het beeldscherm nog zien en met elkaar communiceren, maar het blijft behelpen. We missen allemaal de fysieke nabijheid van onze geliefden. Terwijl we nu, in deze verwarrende en verdrietige tijd, meer dan ooit behoefte hebben aan verbondenheid, troost en nabijheid.
Onvoorstelbaar dat in korte tijd wereldwijd zoveel mensen zijn gestorven aan het virus. Hun geliefden hebben vaak nauwelijks waardig afscheid kunnen nemen, en blijven in groot verdriet achter. Op zo’n moment besef ik - meer dan ooit - hoe gebroken en kwetsbaar ons bestaan is. De enige woorden die ik dan nog weet te vinden zijn: ‘HEER, ontferm u over ons’.
Er zijn zoveel vragen die onbeantwoord blijven. We kunnen al dat leed niet begrijpen: ons zicht is beperkt. Waarom lijkt God zo ver weg? Toch blijf ik geloven in een God die met ons bewogen is. Een God die zijn ware gezicht heeft laten zien in Jezus. En dat gezicht is liefde. Een dienende liefde, die bereid is om alles te geven. Een liefde die sterker is dan de dood.
We staan er nooit alleen voor: God is nabij! Hij kent je door en door en wil je omringen met zijn liefde. Als je biddend tot hem gaat, zal hij zich laten vinden. Ik zie uit naar de tijd waarin we elkaar weer zorgeloos in de armen kunnen sluiten. Maar ik verlang vooral naar de tijd dat ik de levende God mag ontmoeten. Face to face, van aangezicht tot aangezicht!
Het Licht in
‘Maar als wij in het licht wandelen, zoals Hij in het licht is, hebben wij gemeenschap met elkaar, en het bloed van Jezus Christus, Zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde.’
1 Johannes 1: 7 HSV
Als je samen gaat wandelen moet je geen haast hebben. Al wandelend heb je alle tijd om van de omgeving te genieten en van elkaars gezelschap. Het brengt je dichter tot elkaar.
Wandelen met God, betekent ook dat je in nauwe verbondenheid leeft met hem. Johannes weet, als discipel van Jezus, heel goed wat dat betekent. Hij heeft met eigen ogen gezien dat Jezus vol was van Gods licht en liefde. Door dag aan dag met Jezus op te trekken, trad Johannes letterlijk en figuurlijk in de voetsporen van Jezus.
Het licht, dat van God komt, heeft Johannes aangeraakt en hem heel veel vreugde gegeven. Johannes wil dat maar al te graag delen met zijn medegelovigen. Door het offer van Jezus, mogen we als onvolmaakte mensen leven in de nabijheid van een heilige God. Als geliefde kinderen van God. Het licht verbindt ons met elkaar. We staan naast elkaar en leven allemaal van Gods genade.
Toch kan onze trots ons lelijk in de weg zitten. Daardoor ben je geneigd om je fouten te verbergen. Of we blijven rancune koesteren als de ander ons heeft gekwetst, en blijft echte vergeving uit. Dat is niet de weg die Jezus ons geleerd heeft. Je slaat dan als het ware een ander pad in, de duisternis tegemoet. Dit betekent onherroepelijk een breuk in onze relatie met God en met elkaar.
Gelukkig is er ook weer een weg terug: het licht in! Als je eerlijk je fouten erkent en belijdt, is er herstel en verzoening mogelijk. God verlicht alles wat donker is. Hij verandert wat vandaag onvolmaakt was, in een zegen voor anderen.
‘Maar als wij in het licht wandelen, zoals Hij in het licht is, hebben wij gemeenschap met elkaar, en het bloed van Jezus Christus, Zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde.’
1 Johannes 1: 7 HSV
Als je samen gaat wandelen moet je geen haast hebben. Al wandelend heb je alle tijd om van de omgeving te genieten en van elkaars gezelschap. Het brengt je dichter tot elkaar.
Wandelen met God, betekent ook dat je in nauwe verbondenheid leeft met hem. Johannes weet, als discipel van Jezus, heel goed wat dat betekent. Hij heeft met eigen ogen gezien dat Jezus vol was van Gods licht en liefde. Door dag aan dag met Jezus op te trekken, trad Johannes letterlijk en figuurlijk in de voetsporen van Jezus.
Het licht, dat van God komt, heeft Johannes aangeraakt en hem heel veel vreugde gegeven. Johannes wil dat maar al te graag delen met zijn medegelovigen. Door het offer van Jezus, mogen we als onvolmaakte mensen leven in de nabijheid van een heilige God. Als geliefde kinderen van God. Het licht verbindt ons met elkaar. We staan naast elkaar en leven allemaal van Gods genade.
Toch kan onze trots ons lelijk in de weg zitten. Daardoor ben je geneigd om je fouten te verbergen. Of we blijven rancune koesteren als de ander ons heeft gekwetst, en blijft echte vergeving uit. Dat is niet de weg die Jezus ons geleerd heeft. Je slaat dan als het ware een ander pad in, de duisternis tegemoet. Dit betekent onherroepelijk een breuk in onze relatie met God en met elkaar.
Gelukkig is er ook weer een weg terug: het licht in! Als je eerlijk je fouten erkent en belijdt, is er herstel en verzoening mogelijk. God verlicht alles wat donker is. Hij verandert wat vandaag onvolmaakt was, in een zegen voor anderen.
OnRust
‘Staak de strijd, en erken dat ik God ben,
verheven boven de volken, verheven boven de aarde.’
Psalm 46: 11
Onrust…
We leven in een wereld vol dreiging. Ondanks alle technologische vooruitgang, voelt dat heel erg kwetsbaar. Ik ben vast niet de enige die zich wel eens zorgen maakt over de toekomst.
De Korachieten, die psalm 46 hebben gedicht, gebruiken grote woorden. Ze zijn niet bang, al schudt de aarde op z’n grondvesten en storten de bergen in de zee. Ze weten zich veilig in de schuilplaats van God. Hij is een betrouwbare hulp in nood, zo zingen ze. De stad van God is voor hen als een oase van rust te midden van alle geweld.
In je eigen leven kan het soms ook flink stormen. De Korachieten moedigen je in dit lied aan om tot rust te komen bij God. Je hoeft niet bang te zijn, al staat het water je aan de lippen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Want hoe rijm je een liefdevolle, machtige God met de akelige omstandigheden waarin je verkeert? Misschien heb je wel gebeden om hulp, maar is er niets veranderd. Wat doe je op zo’n moment, als de grond onder je voeten wegzinkt?
Zou het kunnen zijn dat je die zorgen wel bij God hebt neergelegd, maar ze vervolgens toch weer op je eigen schouders hebt genomen? Dan lijk je op iemand die wel bij Gods schuilplaats aanklopt, maar bij nader inzien toch meer vertrouwt op z’n eigen hutje. Je gaat opnieuw alleen de strijd aan, maar dat ga je niet bolwerken. Pas als je je eigen zwakheid toegeeft, is er ruimte voor God.
‘Staak de strijd en erken dat ik God ben.’ Je zou ook kunnen vertalen: ‘Laat het los’ of ‘Ontspan je’. Wij zijn niet in staat om ons leven te beheersen. Durf jij je open te stellen voor deze almachtige HEER en je angsten en zorgen bij hem te laten? Ik geeft toe: dat is eng. Maar je kunt Hem vertrouwen. Bij Hem ben je veilig, wat er ook gebeurt!
En dat geeft zoveel rust.
‘Staak de strijd, en erken dat ik God ben,
verheven boven de volken, verheven boven de aarde.’
Psalm 46: 11
Onrust…
We leven in een wereld vol dreiging. Ondanks alle technologische vooruitgang, voelt dat heel erg kwetsbaar. Ik ben vast niet de enige die zich wel eens zorgen maakt over de toekomst.
De Korachieten, die psalm 46 hebben gedicht, gebruiken grote woorden. Ze zijn niet bang, al schudt de aarde op z’n grondvesten en storten de bergen in de zee. Ze weten zich veilig in de schuilplaats van God. Hij is een betrouwbare hulp in nood, zo zingen ze. De stad van God is voor hen als een oase van rust te midden van alle geweld.
In je eigen leven kan het soms ook flink stormen. De Korachieten moedigen je in dit lied aan om tot rust te komen bij God. Je hoeft niet bang te zijn, al staat het water je aan de lippen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Want hoe rijm je een liefdevolle, machtige God met de akelige omstandigheden waarin je verkeert? Misschien heb je wel gebeden om hulp, maar is er niets veranderd. Wat doe je op zo’n moment, als de grond onder je voeten wegzinkt?
Zou het kunnen zijn dat je die zorgen wel bij God hebt neergelegd, maar ze vervolgens toch weer op je eigen schouders hebt genomen? Dan lijk je op iemand die wel bij Gods schuilplaats aanklopt, maar bij nader inzien toch meer vertrouwt op z’n eigen hutje. Je gaat opnieuw alleen de strijd aan, maar dat ga je niet bolwerken. Pas als je je eigen zwakheid toegeeft, is er ruimte voor God.
‘Staak de strijd en erken dat ik God ben.’ Je zou ook kunnen vertalen: ‘Laat het los’ of ‘Ontspan je’. Wij zijn niet in staat om ons leven te beheersen. Durf jij je open te stellen voor deze almachtige HEER en je angsten en zorgen bij hem te laten? Ik geeft toe: dat is eng. Maar je kunt Hem vertrouwen. Bij Hem ben je veilig, wat er ook gebeurt!
En dat geeft zoveel rust.
Gaan voor Goud!
‘Nu wij door zo’n menigte geloofsgetuigen omringd zijn, moeten ook wij de last van de zonde, waarin we steeds weer verstrikt raken, van ons afwerpen en vastberaden de wedstrijd lopen die voor ons ligt. Laten we daarbij de blik gericht houden op Jezus, de grondlegger en voltooier van ons geloof.’
Hebreeën 12: 1, 2
Het geloof als topsport. Paulus vergelijkt een gelovige met een atleet die meedoet aan de wedloop in het stadion. Het leven van zo’n atleet stond volledig in het teken van de sport. In die tijd bestond er geen tweede of derde plaats, dus je ging voor de overwinning!
Probeer het beeld van die topsporter vast te houden. Je zou ook kunnen denken aan een profwielrenner die een tour rijdt. Zoiets vraagt je volledige inzet. Zo is het ook met het geloof in God Het is niet iets wat je er even bij doet.
Waarom moeten gelovigen zich zo inspannen? Omdat we zomaar in beslag genomen worden door dingen die misschien belangrijk lijken, maar ons afhouden van ons doel. God vraagt je om hem lief te hebben met héél je hart. Gooi alles van je af wat je daarin belemmert, zo zegt Paulus. Je verliest er kostbare tijd mee.
Rondom ons zijn alle gelovigen uit de bijbel die de wedloop al gelopen hebben, onze voorbeelden in het geloof. Ondanks moeilijkheden en tegenstand, bleven zij toegewijd aan God. Ze zitten als het ware op de tribune om ons aan te moedigen en te getuigen van hun geloof. Luister naar die aanmoedigingen vanaf de tribune.
Hoe blijf je op koers? Door naar Jezus te kijken, die ons is voorgegaan. Jezus heeft werkelijk álles gegeven en hij heeft glansrijk gewonnen. Wij mogen in zijn voetsporen gaan en het parcours lopen wat voor ons ligt. Ook al is de eindstreep nog lang niet in zicht, Jezus geeft ons de kracht om door te gaan! Hij is als een coach die ons de juiste aanwijzingen geeft.
Wees moedig en verkondig met blijdschap de overwinning die Jezus al heeft behaald. Toegewijd, vastberaden en krachtig. Ga voor Goud!
‘Nu wij door zo’n menigte geloofsgetuigen omringd zijn, moeten ook wij de last van de zonde, waarin we steeds weer verstrikt raken, van ons afwerpen en vastberaden de wedstrijd lopen die voor ons ligt. Laten we daarbij de blik gericht houden op Jezus, de grondlegger en voltooier van ons geloof.’
Hebreeën 12: 1, 2
Het geloof als topsport. Paulus vergelijkt een gelovige met een atleet die meedoet aan de wedloop in het stadion. Het leven van zo’n atleet stond volledig in het teken van de sport. In die tijd bestond er geen tweede of derde plaats, dus je ging voor de overwinning!
Probeer het beeld van die topsporter vast te houden. Je zou ook kunnen denken aan een profwielrenner die een tour rijdt. Zoiets vraagt je volledige inzet. Zo is het ook met het geloof in God Het is niet iets wat je er even bij doet.
Waarom moeten gelovigen zich zo inspannen? Omdat we zomaar in beslag genomen worden door dingen die misschien belangrijk lijken, maar ons afhouden van ons doel. God vraagt je om hem lief te hebben met héél je hart. Gooi alles van je af wat je daarin belemmert, zo zegt Paulus. Je verliest er kostbare tijd mee.
Rondom ons zijn alle gelovigen uit de bijbel die de wedloop al gelopen hebben, onze voorbeelden in het geloof. Ondanks moeilijkheden en tegenstand, bleven zij toegewijd aan God. Ze zitten als het ware op de tribune om ons aan te moedigen en te getuigen van hun geloof. Luister naar die aanmoedigingen vanaf de tribune.
Hoe blijf je op koers? Door naar Jezus te kijken, die ons is voorgegaan. Jezus heeft werkelijk álles gegeven en hij heeft glansrijk gewonnen. Wij mogen in zijn voetsporen gaan en het parcours lopen wat voor ons ligt. Ook al is de eindstreep nog lang niet in zicht, Jezus geeft ons de kracht om door te gaan! Hij is als een coach die ons de juiste aanwijzingen geeft.
Wees moedig en verkondig met blijdschap de overwinning die Jezus al heeft behaald. Toegewijd, vastberaden en krachtig. Ga voor Goud!
Een van ons, iemand zoals wij
‘Behandel vreemdelingen die bij jullie wonen als geboren Israëlieten. Heb hen lief als jezelf, want jullie zijn zelf vreemdelingen geweest in Egypte. Ik ben de HEER, jullie God.’
Leviticus 19 : 34
Je kent ze vast wel, de lotgenotengroepen. Voor bijna elke ziekte of aandoening bestaat er wel een lotgenotengroep. Het is eigenlijk wel logisch dat deze groepen zo geliefd zijn. Lotgenoten herkennen zich in elkaar. Ze voelen zich begrepen en kunnen elkaar ondersteunen en verder helpen. Wie kan dat beter dan iemand die hetzelfde heeft meegemaakt?
In Leviticus gaat het natuurlijk niet over lotgenotengroepen, maar God spreekt het volk Israël wel aan op hetzelfde principe. Namelijk dat je jezelf herkent in die ander. De Israëlieten hebben jarenlang in Egypte gewoond en werden daar onderdrukt en uitgebuit. Ze weten als geen ander hoe kwetsbaar je positie is als buitenlander. Daarom verwacht de HEER compassie van Israël voor de vreemdelingen in hun eigen land.
God heeft juist oog voor de zwakken in de samenleving. Dat zie je al in het Oude Testament. Alle voorschriften zijn er op gericht om wezen, weduwen en vreemdelingen te beschermen. Een vreemdeling moest net zo worden behandeld als een geboren Israëliet. In Gods ogen is ieder mens gelijk. De één is niet meer dan de ander. Jij kunt zelf ook in een benarde positie verzeild raken. Hoe zou jij dan behandeld willen worden?
Voor God heeft het liefhebben van de naaste topprioriteit. In het bijbelboek Maleachi verwijt de HEER het volk Israël dat ze geen ontzag voor hem tonen omdat ze de vreemdeling geen plaats gunnen. Dat is nogal wat! Ook Jezus doet daar niets aan af. Hij zegt: ‘Ik verzeker jullie: alles wat jullie voor een van deze onaanzienlijken niet gedaan hebben, hebben jullie ook voor mij niet gedaan.’ (Matteüs 26 : 45)
De vreemdeling houdt ons een spiegel voor. En als je goed kijkt, zie je in die vreemdeling Jezus zelf op je pad komen.
‘Behandel vreemdelingen die bij jullie wonen als geboren Israëlieten. Heb hen lief als jezelf, want jullie zijn zelf vreemdelingen geweest in Egypte. Ik ben de HEER, jullie God.’
Leviticus 19 : 34
Je kent ze vast wel, de lotgenotengroepen. Voor bijna elke ziekte of aandoening bestaat er wel een lotgenotengroep. Het is eigenlijk wel logisch dat deze groepen zo geliefd zijn. Lotgenoten herkennen zich in elkaar. Ze voelen zich begrepen en kunnen elkaar ondersteunen en verder helpen. Wie kan dat beter dan iemand die hetzelfde heeft meegemaakt?
In Leviticus gaat het natuurlijk niet over lotgenotengroepen, maar God spreekt het volk Israël wel aan op hetzelfde principe. Namelijk dat je jezelf herkent in die ander. De Israëlieten hebben jarenlang in Egypte gewoond en werden daar onderdrukt en uitgebuit. Ze weten als geen ander hoe kwetsbaar je positie is als buitenlander. Daarom verwacht de HEER compassie van Israël voor de vreemdelingen in hun eigen land.
God heeft juist oog voor de zwakken in de samenleving. Dat zie je al in het Oude Testament. Alle voorschriften zijn er op gericht om wezen, weduwen en vreemdelingen te beschermen. Een vreemdeling moest net zo worden behandeld als een geboren Israëliet. In Gods ogen is ieder mens gelijk. De één is niet meer dan de ander. Jij kunt zelf ook in een benarde positie verzeild raken. Hoe zou jij dan behandeld willen worden?
Voor God heeft het liefhebben van de naaste topprioriteit. In het bijbelboek Maleachi verwijt de HEER het volk Israël dat ze geen ontzag voor hem tonen omdat ze de vreemdeling geen plaats gunnen. Dat is nogal wat! Ook Jezus doet daar niets aan af. Hij zegt: ‘Ik verzeker jullie: alles wat jullie voor een van deze onaanzienlijken niet gedaan hebben, hebben jullie ook voor mij niet gedaan.’ (Matteüs 26 : 45)
De vreemdeling houdt ons een spiegel voor. En als je goed kijkt, zie je in die vreemdeling Jezus zelf op je pad komen.
Achter de schermen
Door Lia Stamhuis
‘Trek de wapenrusting van God aan om stand te kunnen houden tegen de listen van de duivel.
Onze strijd is niet gericht tegen mensen maar tegen hemelse vorsten, de heersers en de machthebbers van de duisternis, tegen de kwade geesten in de hemelsferen.’
Efeziërs 6 : 12
Ben jij je bewust van een, onzichtbare, geestelijke wereld?
Paulus spreekt in de brief aan de Efeziërs over een strijd tegen de heersers en machthebbers van de duisternis. Hij bedoelt daarmee dat er een geestelijke strijd is tussen goed en kwaad, tussen licht en duisternis. De bijbel vertelt ons dat Satan de tegenstander van God is en dat hij heeft nog steeds macht heeft. Jezus heeft de Satan weliswaar overwonnen, maar de duivel is nog niet definitief verslagen.
Een heftige boodschap van Paulus. Is het nu werkelijk zo erg? En hoe merk je dat dan?
Je kunt daarbij denken aan allerlei vormen van weerstand en verzet tegen het geloof in God. De boze probeert nog steeds mensen op dwaalwegen te brengen. Hij zal alles doen om ons aan het twijfelen te brengen en Gods naam in een kwaad daglicht te stellen. In de gemeente zal hij proberen om verdeeldheid te zaaien. Als je daar niet op voorbereid bent, zou je wellicht in verwarring kunnen raken.
Toch hoef je niet bang te zijn voor het rijk van de duisternis. Want God is licht, en als je hem volgt wandel je in het licht. Maar het is wel belangrijk dat je weerbaar bent, mocht je aangevallen worden. Dat lukt je niet op eigen houtje. God geeft ons alles wat we nodig hebben om staande te blijven. Ook al worden wij aangeklaagd, God spreekt ons vrij. Zolang wij onze focus op Jezus houden heeft de duisternis geen enkele grip op je.
Daarom is het ook zo belangrijk om je te laten leiden door Gods Geest en te blijven bidden. Gods liefde is het meest krachtige wapen in de strijd tegen het kwaad. Zijn liefde is sterker dan angst of haat. Wees sterk en heb moed! Het Licht zal zegevieren!
Door Lia Stamhuis
‘Trek de wapenrusting van God aan om stand te kunnen houden tegen de listen van de duivel.
Onze strijd is niet gericht tegen mensen maar tegen hemelse vorsten, de heersers en de machthebbers van de duisternis, tegen de kwade geesten in de hemelsferen.’
Efeziërs 6 : 12
Ben jij je bewust van een, onzichtbare, geestelijke wereld?
Paulus spreekt in de brief aan de Efeziërs over een strijd tegen de heersers en machthebbers van de duisternis. Hij bedoelt daarmee dat er een geestelijke strijd is tussen goed en kwaad, tussen licht en duisternis. De bijbel vertelt ons dat Satan de tegenstander van God is en dat hij heeft nog steeds macht heeft. Jezus heeft de Satan weliswaar overwonnen, maar de duivel is nog niet definitief verslagen.
Een heftige boodschap van Paulus. Is het nu werkelijk zo erg? En hoe merk je dat dan?
Je kunt daarbij denken aan allerlei vormen van weerstand en verzet tegen het geloof in God. De boze probeert nog steeds mensen op dwaalwegen te brengen. Hij zal alles doen om ons aan het twijfelen te brengen en Gods naam in een kwaad daglicht te stellen. In de gemeente zal hij proberen om verdeeldheid te zaaien. Als je daar niet op voorbereid bent, zou je wellicht in verwarring kunnen raken.
Toch hoef je niet bang te zijn voor het rijk van de duisternis. Want God is licht, en als je hem volgt wandel je in het licht. Maar het is wel belangrijk dat je weerbaar bent, mocht je aangevallen worden. Dat lukt je niet op eigen houtje. God geeft ons alles wat we nodig hebben om staande te blijven. Ook al worden wij aangeklaagd, God spreekt ons vrij. Zolang wij onze focus op Jezus houden heeft de duisternis geen enkele grip op je.
Daarom is het ook zo belangrijk om je te laten leiden door Gods Geest en te blijven bidden. Gods liefde is het meest krachtige wapen in de strijd tegen het kwaad. Zijn liefde is sterker dan angst of haat. Wees sterk en heb moed! Het Licht zal zegevieren!
Click here to edit.
Leef!
Door Lia Stamhuis
‘Al ben ik in nood en dreigt er gevaar,
uw geboden verheugen mij.
Uw richtlijnen zijn rechtvaardig tot in eeuwigheid,
geef mij inzicht, en ik zal leven.’
Psalm 119 : 143, 144
Wat is jouw lievelingspsalm? Psalm 119 zal vermoedelijk niet in de Favorieten Top 10 staan.
Ik heb wel een idee hoe dat komt. Het is de langste psalm uit de bijbel met eindeloos veel verzen. Psalm 119 is namelijk één lang loflied op de wetten van God. Hoe kan iemand in vredesnaam zo lyrisch zijn over Gods regels?
De Nederlandse vertaling vanuit het Hebreeuws zal er geen goed aan gedaan hebben. Het woord tora is vaak vertaald met ‘wet’. Daar worden wij gewoonlijk niet blij van. Je denkt daarbij toch aan een strak keurslijf, met allerlei geboden en verboden. Het zou beter vertaald kunnen worden met richtlijnen of onderwijs. Of nog anders gezegd: ‘lessen uit liefde’. Zoals ouders hun kinderen levenslessen meegeven.
Dan kun je je beter voorstellen dat de psalmdichter enorm blij is met Gods richtlijnen. Hij noemt Gods regels eerlijk, volkomen betrouwbaar en zuiver. Ze zijn voor hem een kompas waar hij blind op kan varen. In de stormen van het leven hoeft hij niet bang te zijn, want hij blijft op koers. Gods voorschriften geven hem wijsheid, inzicht, vreugde en geluk. Hij is er dag en nacht mee bezig.
Dat geluk is niet afhankelijk van de omstandigheden. Want God geeft in zijn woord rijke beloften, waar ook wij ons aan vast kunnen houden. Ik ben zelf al vast op zoek gegaan naar die beloften in psalm 119 en vond er ontelbaar veel. Om er enkele te noemen: steun, bijstand, redding, verlossing, genade, trouw en vrede. Ga zelf ook maar eens grasduinen…
Juist in moeilijkheden bieden Gods richtlijnen houvast en zekerheid. Misschien besef je dan wel des te meer hoe waardevol Gods woorden zijn. Leven in de ruimte van zijn liefde. Dat is volop Leven!
Door Lia Stamhuis
‘Al ben ik in nood en dreigt er gevaar,
uw geboden verheugen mij.
Uw richtlijnen zijn rechtvaardig tot in eeuwigheid,
geef mij inzicht, en ik zal leven.’
Psalm 119 : 143, 144
Wat is jouw lievelingspsalm? Psalm 119 zal vermoedelijk niet in de Favorieten Top 10 staan.
Ik heb wel een idee hoe dat komt. Het is de langste psalm uit de bijbel met eindeloos veel verzen. Psalm 119 is namelijk één lang loflied op de wetten van God. Hoe kan iemand in vredesnaam zo lyrisch zijn over Gods regels?
De Nederlandse vertaling vanuit het Hebreeuws zal er geen goed aan gedaan hebben. Het woord tora is vaak vertaald met ‘wet’. Daar worden wij gewoonlijk niet blij van. Je denkt daarbij toch aan een strak keurslijf, met allerlei geboden en verboden. Het zou beter vertaald kunnen worden met richtlijnen of onderwijs. Of nog anders gezegd: ‘lessen uit liefde’. Zoals ouders hun kinderen levenslessen meegeven.
Dan kun je je beter voorstellen dat de psalmdichter enorm blij is met Gods richtlijnen. Hij noemt Gods regels eerlijk, volkomen betrouwbaar en zuiver. Ze zijn voor hem een kompas waar hij blind op kan varen. In de stormen van het leven hoeft hij niet bang te zijn, want hij blijft op koers. Gods voorschriften geven hem wijsheid, inzicht, vreugde en geluk. Hij is er dag en nacht mee bezig.
Dat geluk is niet afhankelijk van de omstandigheden. Want God geeft in zijn woord rijke beloften, waar ook wij ons aan vast kunnen houden. Ik ben zelf al vast op zoek gegaan naar die beloften in psalm 119 en vond er ontelbaar veel. Om er enkele te noemen: steun, bijstand, redding, verlossing, genade, trouw en vrede. Ga zelf ook maar eens grasduinen…
Juist in moeilijkheden bieden Gods richtlijnen houvast en zekerheid. Misschien besef je dan wel des te meer hoe waardevol Gods woorden zijn. Leven in de ruimte van zijn liefde. Dat is volop Leven!
Gods plan met jouw leven
Door Lia Stamhuis
‘En wie weet ben je juist koningin geworden met het oog op een tijd als deze.’
Ester 4 : 14b
Het leven van Ester lijkt op een sprookje. Het Joodse meisje groeit op in Perzië. Na het overlijden van haar vader en moeder, wordt ze opgevoed door haar neef Mordechai. Ester was erg knap om te zien. En als de koning van Perzië op zoek is naar een nieuwe koningin, wordt Ester uitgekozen. Eind goed, al goed zou je denken.
Totdat Mordechai een beroep doet op Ester. Zij moet naar de koning gaan om te pleiten voor haar volk. Als er niet ingegrepen wordt, zullen alle Joden vermoord worden. Ester wordt voor de keuze gesteld. Ze kan proberen haar positie te behouden, of - met gevaar voor eigen leven - haar afkomst bekend maken bij de koning en haar volk redden. Want misschien is ze juist daarom wel koningin geworden…
Wij kunnen niet in de toekomst kijken en al helemaal niet achter de coulissen van het wereldtoneel. God kan dat wel. Hij wil ons gebruiken in zijn plan. Hoe dat er dan concreet uitziet? Dat weet je vaak niet. Ester wist dat ook niet. Het vraagt heel veel moed, maar dan gaat ze toch naar de koning. Ester zet daarmee haar status, haar eer en zelfs haar leven op het spel.
Misschien ben jij ook niet voor niets op de plek en in de situatie waarin je je nu bevindt. En wil God je daar hebben om zijn licht en zout te zijn. Ben jij bereid om - hier en nu - Jezus te volgen? Ook als dat je veel gaat kosten? Wat ik mooi vind om te lezen is dat Ester niet in eigen kracht gaat. Ze gaat eerst vasten en vraagt ook de mensen in haar omgeving om samen met haar te vasten. Ester kende angst, maar ging in vertrouwen. Hoe het ook af zou lopen.
Door Lia Stamhuis
‘En wie weet ben je juist koningin geworden met het oog op een tijd als deze.’
Ester 4 : 14b
Het leven van Ester lijkt op een sprookje. Het Joodse meisje groeit op in Perzië. Na het overlijden van haar vader en moeder, wordt ze opgevoed door haar neef Mordechai. Ester was erg knap om te zien. En als de koning van Perzië op zoek is naar een nieuwe koningin, wordt Ester uitgekozen. Eind goed, al goed zou je denken.
Totdat Mordechai een beroep doet op Ester. Zij moet naar de koning gaan om te pleiten voor haar volk. Als er niet ingegrepen wordt, zullen alle Joden vermoord worden. Ester wordt voor de keuze gesteld. Ze kan proberen haar positie te behouden, of - met gevaar voor eigen leven - haar afkomst bekend maken bij de koning en haar volk redden. Want misschien is ze juist daarom wel koningin geworden…
Wij kunnen niet in de toekomst kijken en al helemaal niet achter de coulissen van het wereldtoneel. God kan dat wel. Hij wil ons gebruiken in zijn plan. Hoe dat er dan concreet uitziet? Dat weet je vaak niet. Ester wist dat ook niet. Het vraagt heel veel moed, maar dan gaat ze toch naar de koning. Ester zet daarmee haar status, haar eer en zelfs haar leven op het spel.
Misschien ben jij ook niet voor niets op de plek en in de situatie waarin je je nu bevindt. En wil God je daar hebben om zijn licht en zout te zijn. Ben jij bereid om - hier en nu - Jezus te volgen? Ook als dat je veel gaat kosten? Wat ik mooi vind om te lezen is dat Ester niet in eigen kracht gaat. Ze gaat eerst vasten en vraagt ook de mensen in haar omgeving om samen met haar te vasten. Ester kende angst, maar ging in vertrouwen. Hoe het ook af zou lopen.
Waterkracht
Door Lia Stamhuis.
‘Gezegend wie op de HEER vertrouwt,
wiens toeverlaat de HEER is.
Hij is als een boom geplant aan water,
zijn wortels reiken tot in de rivier.
Hij merkt de komst van de hitte niet op,
zijn bladeren blijven altijd groen.
Tijden van droogte deren hem niet,
steeds weer draagt hij vrucht.’
Jeremia 17 : 7, 8
Een boom die midden in de zomer dor en droog is en z’n blad laat vallen. Door langdurige droogte lijkt het wel herfst! Terwijl de boom ernaast er nog groen en fris uitziet. Hoe kan dat?
Als een groene, vruchtdragende boom. Zo is iemand die op God vertrouwt. Maar de mens die God de rug toekeert en op mensen vertrouwt, lijkt op een dorre struik in een woestijn. Jeremia maakt met dit beeld duidelijk hoe het volk er voor staat. Hij spreekt namens de HEER.
Het valt mij op dat ‘de groene boom’ water heeft gevonden. Die boom laat zijn wortels groeien tot in de rivier. De dorre struik merkt het niet eens op als er regen komt. Terwijl dit water de struik opnieuw kan laten uitlopen: nieuw leven kan geven. Alsof de kale struik niet in de gaten heeft hoe hard er water nodig is…
Jeremia laat het volk met dit woord van God zien hoe belangrijk het is om de juiste keuze te maken. God zelf is de bron van Levend Water. Hij geeft water in overvloed, maar we moeten er wel naar op zoek. Alleen dit water geeft groei en vrucht. Zonder Gods Geest blijft het een dorre boel.
Terwijl ik dit lees, vraag ik mij af of ik wel genoeg besef dat dit water van levensbelang is. Was ik vandaag geworteld in stromend en levend water? Strek ik me uit naar dat water? Leef ik naar Gods richtlijnen of vertrouw ik liever op eigen inzicht?
Eigenlijk zou je dat beeld elke dag voor je moeten zien: die twee bomen. Het geheim van de groene boom zit onder de oppervlakte. Het water geeft hem Leven. Alle reden om elke dag uit die krachtige bron te putten!
Door Lia Stamhuis.
‘Gezegend wie op de HEER vertrouwt,
wiens toeverlaat de HEER is.
Hij is als een boom geplant aan water,
zijn wortels reiken tot in de rivier.
Hij merkt de komst van de hitte niet op,
zijn bladeren blijven altijd groen.
Tijden van droogte deren hem niet,
steeds weer draagt hij vrucht.’
Jeremia 17 : 7, 8
Een boom die midden in de zomer dor en droog is en z’n blad laat vallen. Door langdurige droogte lijkt het wel herfst! Terwijl de boom ernaast er nog groen en fris uitziet. Hoe kan dat?
Als een groene, vruchtdragende boom. Zo is iemand die op God vertrouwt. Maar de mens die God de rug toekeert en op mensen vertrouwt, lijkt op een dorre struik in een woestijn. Jeremia maakt met dit beeld duidelijk hoe het volk er voor staat. Hij spreekt namens de HEER.
Het valt mij op dat ‘de groene boom’ water heeft gevonden. Die boom laat zijn wortels groeien tot in de rivier. De dorre struik merkt het niet eens op als er regen komt. Terwijl dit water de struik opnieuw kan laten uitlopen: nieuw leven kan geven. Alsof de kale struik niet in de gaten heeft hoe hard er water nodig is…
Jeremia laat het volk met dit woord van God zien hoe belangrijk het is om de juiste keuze te maken. God zelf is de bron van Levend Water. Hij geeft water in overvloed, maar we moeten er wel naar op zoek. Alleen dit water geeft groei en vrucht. Zonder Gods Geest blijft het een dorre boel.
Terwijl ik dit lees, vraag ik mij af of ik wel genoeg besef dat dit water van levensbelang is. Was ik vandaag geworteld in stromend en levend water? Strek ik me uit naar dat water? Leef ik naar Gods richtlijnen of vertrouw ik liever op eigen inzicht?
Eigenlijk zou je dat beeld elke dag voor je moeten zien: die twee bomen. Het geheim van de groene boom zit onder de oppervlakte. Het water geeft hem Leven. Alle reden om elke dag uit die krachtige bron te putten!
Vrienden
Door Lia Stamhuis
‘Drie vrienden van Job, [Elifaz …, Bildad … en Sofar …], hoorden van de rampspoed die hem (Job) had getroffen, en ze besloten hem op te zoeken. Onderweg ontmoetten ze elkaar, en samen gingen ze naar hem toe om hun medeleven te tonen en hem te troosten. […]
Zeven dagen en zeven nachten bleven ze naast hem op de grond zitten zonder iets tegen hem te zeggen, want ze zagen hoe vreselijk hij leed.’ Job 2 : 11 en 13 NBV
Indrukwekkend! Een week lang in stilte bij je ongelukkige vriend op de grond zitten.
Hoe kun je iemand troosten die zo’n immens leed te verwerken krijgt? Ik denk dat de vrienden van Job heel goed aanvoelden dat elk woord tekort zou schieten. Wat moet je zeggen tegen iemand die in korte tijd zijn kinderen, zijn bezit en zijn gezondheid verloren heeft?
Maar, ze zijn er toch maar! Elifaz, Bildad en Sofar hebben het slechte nieuws gehoord en gaan Job opzoeken. Hoe ongemakkelijk dat misschien ook voelde. Ze willen Job bijstaan in zijn verdriet en lijden met hun vriend mee. Wie zou zichzelf niet zulke vrienden wensen?
Totdat de vrienden gaan praten…
Ze weten precies hoe het zit: Job heeft deze misère aan zichzelf te wijten. De drie vrienden zijn ervan overtuigd dat God mensen niet onschuldig laat lijden. Job moet iets op z’n kerfstok hebben. Job blijft erbij dat hij onschuldig is, maar dat geloven ze niet. Job haalt het zelfs in z’n hoofd om God ter verantwoording te roepen. Dat vinden de vrienden helemaal brutaal en ongepast!
Hoe eenzaam kan het lijden zijn? Job voelt zich miskent en onbegrepen. In zijn ellende blijft hij met allerlei pijnlijke vragen achter. ‘Waarom doet God hem dit onrecht aan?’ Hij krijgt geen antwoord.
Wat kun je doen als je vriend zoveel pijn en verdriet heeft? Ik moet nog steeds denken aan dat eerste zwijgen van de vrienden van Job. Het heeft zoveel te zeggen. Je erkent ermee dat het leven soms ondragelijk is, zonder het te willen verklaren.
Er zijn voor je vriend. Dat is genoeg.
Door Lia Stamhuis
‘Drie vrienden van Job, [Elifaz …, Bildad … en Sofar …], hoorden van de rampspoed die hem (Job) had getroffen, en ze besloten hem op te zoeken. Onderweg ontmoetten ze elkaar, en samen gingen ze naar hem toe om hun medeleven te tonen en hem te troosten. […]
Zeven dagen en zeven nachten bleven ze naast hem op de grond zitten zonder iets tegen hem te zeggen, want ze zagen hoe vreselijk hij leed.’ Job 2 : 11 en 13 NBV
Indrukwekkend! Een week lang in stilte bij je ongelukkige vriend op de grond zitten.
Hoe kun je iemand troosten die zo’n immens leed te verwerken krijgt? Ik denk dat de vrienden van Job heel goed aanvoelden dat elk woord tekort zou schieten. Wat moet je zeggen tegen iemand die in korte tijd zijn kinderen, zijn bezit en zijn gezondheid verloren heeft?
Maar, ze zijn er toch maar! Elifaz, Bildad en Sofar hebben het slechte nieuws gehoord en gaan Job opzoeken. Hoe ongemakkelijk dat misschien ook voelde. Ze willen Job bijstaan in zijn verdriet en lijden met hun vriend mee. Wie zou zichzelf niet zulke vrienden wensen?
Totdat de vrienden gaan praten…
Ze weten precies hoe het zit: Job heeft deze misère aan zichzelf te wijten. De drie vrienden zijn ervan overtuigd dat God mensen niet onschuldig laat lijden. Job moet iets op z’n kerfstok hebben. Job blijft erbij dat hij onschuldig is, maar dat geloven ze niet. Job haalt het zelfs in z’n hoofd om God ter verantwoording te roepen. Dat vinden de vrienden helemaal brutaal en ongepast!
Hoe eenzaam kan het lijden zijn? Job voelt zich miskent en onbegrepen. In zijn ellende blijft hij met allerlei pijnlijke vragen achter. ‘Waarom doet God hem dit onrecht aan?’ Hij krijgt geen antwoord.
Wat kun je doen als je vriend zoveel pijn en verdriet heeft? Ik moet nog steeds denken aan dat eerste zwijgen van de vrienden van Job. Het heeft zoveel te zeggen. Je erkent ermee dat het leven soms ondragelijk is, zonder het te willen verklaren.
Er zijn voor je vriend. Dat is genoeg.
Het perfecte plaatje
Door Lia Stamhuis
‘Maar als we ons wel aan Gods regels houden, dan zal Gods liefde in ons volmaakt zijn. En dan weten we zeker dat we bij God horen. Als iemand zegt dat hij voor altijd bij God hoort, dan moet hij leven zoals Jezus geleefd heeft.’
1 Johannes 2 : 5 BGT
De lat ligt hoog. ‘Gewoon’ is niet goed genoeg. In onze samenleving is er een enorme druk om succesvol te zijn. Een uitdagende baan, een rijk sociaal leven, een geweldige relatie en een voorbeeldig gezin. Het perfecte plaatje. Falen is geen optie. Niemand wil als een mislukkeling te boek staan.
Moeten we in ons geloof nu ook aan zulke hoge verwachtingen voldoen? Het lijkt er wel op. Johannes heeft het in zijn brief over volmaakte liefde. Leven zoals Jezus geleefd heeft. Moeten we daar naar streven? Nog meer ons best doen om goed te leven? Dat is toch geen haalbare kaart? We lopen nu al op onze tenen.
Er is een groot verschil tussen het volmaakt leven dat God voor ogen heeft en ‘het perfecte plaatje’ van deze wereld. In de wereld wordt je gestimuleerd om je eigen verlangens te volgen. Om alles wat je ziet te willen hebben en om op te scheppen over wat je hebt. God vraagt iets anders van ons. Hij vraagt om niet op jezelf gericht te zijn, maar om de ander lief te hebben.
Dat is nogal wat! Toch is God geen veeleisende tiran. Hij weet dat wij niet volmaakt lief kunnen hebben. Het is niet nodig om jezelf onder druk te zetten. Ondanks onze tekortkomingen kunnen we toch verbonden blijven met God. Wij hoeven Hem niet gunstig te stemmen om naar ons om te zien. Door Jezus’ offer mogen we vol vertrouwen naar God gaan.
Wat een opluchting! Als je een miskleun maakt, mag je dat eerlijk toegeven. Dan zal God je vergeven en kijkt hij naar jou zoals hij Jezus ziet: zonder enige gebrek. Helemaal perfect.
Door Lia Stamhuis
‘Maar als we ons wel aan Gods regels houden, dan zal Gods liefde in ons volmaakt zijn. En dan weten we zeker dat we bij God horen. Als iemand zegt dat hij voor altijd bij God hoort, dan moet hij leven zoals Jezus geleefd heeft.’
1 Johannes 2 : 5 BGT
De lat ligt hoog. ‘Gewoon’ is niet goed genoeg. In onze samenleving is er een enorme druk om succesvol te zijn. Een uitdagende baan, een rijk sociaal leven, een geweldige relatie en een voorbeeldig gezin. Het perfecte plaatje. Falen is geen optie. Niemand wil als een mislukkeling te boek staan.
Moeten we in ons geloof nu ook aan zulke hoge verwachtingen voldoen? Het lijkt er wel op. Johannes heeft het in zijn brief over volmaakte liefde. Leven zoals Jezus geleefd heeft. Moeten we daar naar streven? Nog meer ons best doen om goed te leven? Dat is toch geen haalbare kaart? We lopen nu al op onze tenen.
Er is een groot verschil tussen het volmaakt leven dat God voor ogen heeft en ‘het perfecte plaatje’ van deze wereld. In de wereld wordt je gestimuleerd om je eigen verlangens te volgen. Om alles wat je ziet te willen hebben en om op te scheppen over wat je hebt. God vraagt iets anders van ons. Hij vraagt om niet op jezelf gericht te zijn, maar om de ander lief te hebben.
Dat is nogal wat! Toch is God geen veeleisende tiran. Hij weet dat wij niet volmaakt lief kunnen hebben. Het is niet nodig om jezelf onder druk te zetten. Ondanks onze tekortkomingen kunnen we toch verbonden blijven met God. Wij hoeven Hem niet gunstig te stemmen om naar ons om te zien. Door Jezus’ offer mogen we vol vertrouwen naar God gaan.
Wat een opluchting! Als je een miskleun maakt, mag je dat eerlijk toegeven. Dan zal God je vergeven en kijkt hij naar jou zoals hij Jezus ziet: zonder enige gebrek. Helemaal perfect.
De goddelijke tuinman
Door Lia Stamhuis
Na deze woorden keek ze (Maria van Magdala) om en zag ze Jezus staan, maar ze wist niet dat het Jezus was. ‘Waarom huil je’, vroeg Jezus, ‘Wie zoek je?’ Maria dacht dat het de tuinman was en zei: ‘Als u hem hebt weggehaald, vertel me dan waar u hem hebt neergelegd, dan kan ik hem meenemen.’
Johannes 20 : 14, 15
Waar is Jezus? Maria denkt terug aan de tijd dat ze aan zijn voeten zat om naar hem te luisteren. Ze hield intens van hem. Maar nu is alles voorbij…
Maria huilt bittere tranen. Haar Heer en Heiland is dood en nu is zelfs zijn dode lichaam verdwenen. Het graf is leeg en zij heeft nu ook geen leven meer. Alle hoop en verwachting zijn de grond in geboord. Ze zit helemaal opgesloten in haar verdriet. God lijkt mijlenver weg.
De vrouw is op zoek naar een dode. Geen wonder dat ze Jezus niet herkent. Maria denkt dat het de tuinman is. Toch staat Jezus al die tijd al achter haar.
Ken je dat? Dat je helemaal gefocust bent op al die dorens en distels die er in je levenstuin groeien? Totdat Jezus jou aanspreekt. Hij verwijt je niets, maar vraagt: ‘Waarom huil je’, ‘Wie zoek je?’ Je herkent hem niet. Pas als hij je naam noemt, kijk je verrast op.
Voor dat jij hem zocht, was hij al op zoek naar jou. Keer je om en kijk in zijn liefdevolle ogen. Zoals een bloem zich keert naar de zon. Open je voor hem.
Zo’n ontmoeting met Jezus verandert alles. Je zal werkelijk tot bloei komen. En net zo enthousiast als Maria roepen: ‘Ik heb de Heer gezien!’
Het Lam van God
Door Lia Stamhuis
Met luide stem riepen ze: ‘Het lam dat geslacht is, komt alle macht, rijkdom en wijsheid toe, en alle kracht, eer, lof en dank.’ Openbaringen 5: 12 NBV
Waar gaat het naar toe met deze wereld? Ik denk dat we ons daar allemaal wel eens zorgen over maken. Wie komt er aan de macht en wat zal ons leven gaan beheersen?
Johannes ziet in Openbaringen de toekomst vanuit een heel ander perspectief. Hij mag in een visioen een blik werpen in de hemel. Daar ziet een boekrol, waarin Gods plannen met de wereld staan beschreven. Iedereen in de hemel en op aarde wacht vol spanning wie het recht heeft om dit boek van de toekomst te openen. Toen bleef het stil…
Totdat Jezus, als de leeuw van Juda, wordt aangewezen. Hij mag het boek openen. Maar het vreemde is dat Johannes in zijn visioen geen leeuw ziet, maar een lam. Niet de leeuw, maar het Lam ontvangt de boekrol. Een Lam met de littekens van de slacht nog in zijn hals. Staat zo’n kwetsbaar dier nu symbool voor iemand die alle macht toekomt?
Hoor! In de hemel klinkt er een nieuw lied. Miljoenen engelen zingen mee met dit lied tot eer van het Lam. En luid schalt het: ’… lof, eer en dank.’ Jezus is het Lam dat zich vernederd heeft door voor ons aan het kruis te sterven. Door zijn offer heeft hij het Kwaad overwonnen. Kracht in gehoorzaamheid en kwetsbaarheid. Daarom heeft Jezus alle macht in hemel en op aarde gekregen.
In ons aards bestaan hebben brutalen de halve wereld en heersen machtigen over de aarde. Het lijkt of zij alles kunnen bepalen. Maar in Openbaringen mogen we een kijkje achter de schermen nemen. Jezus zal Gods plannen uitvoeren, dwars door onze alledaagse werkelijkheid heen.
Wij weten niet precies wat ons te wachten staat. Maar één ding is zeker: Gods koninkrijk komt. Op naar de Bruiloft van het Lam!
Door Lia Stamhuis
Met luide stem riepen ze: ‘Het lam dat geslacht is, komt alle macht, rijkdom en wijsheid toe, en alle kracht, eer, lof en dank.’ Openbaringen 5: 12 NBV
Waar gaat het naar toe met deze wereld? Ik denk dat we ons daar allemaal wel eens zorgen over maken. Wie komt er aan de macht en wat zal ons leven gaan beheersen?
Johannes ziet in Openbaringen de toekomst vanuit een heel ander perspectief. Hij mag in een visioen een blik werpen in de hemel. Daar ziet een boekrol, waarin Gods plannen met de wereld staan beschreven. Iedereen in de hemel en op aarde wacht vol spanning wie het recht heeft om dit boek van de toekomst te openen. Toen bleef het stil…
Totdat Jezus, als de leeuw van Juda, wordt aangewezen. Hij mag het boek openen. Maar het vreemde is dat Johannes in zijn visioen geen leeuw ziet, maar een lam. Niet de leeuw, maar het Lam ontvangt de boekrol. Een Lam met de littekens van de slacht nog in zijn hals. Staat zo’n kwetsbaar dier nu symbool voor iemand die alle macht toekomt?
Hoor! In de hemel klinkt er een nieuw lied. Miljoenen engelen zingen mee met dit lied tot eer van het Lam. En luid schalt het: ’… lof, eer en dank.’ Jezus is het Lam dat zich vernederd heeft door voor ons aan het kruis te sterven. Door zijn offer heeft hij het Kwaad overwonnen. Kracht in gehoorzaamheid en kwetsbaarheid. Daarom heeft Jezus alle macht in hemel en op aarde gekregen.
In ons aards bestaan hebben brutalen de halve wereld en heersen machtigen over de aarde. Het lijkt of zij alles kunnen bepalen. Maar in Openbaringen mogen we een kijkje achter de schermen nemen. Jezus zal Gods plannen uitvoeren, dwars door onze alledaagse werkelijkheid heen.
Wij weten niet precies wat ons te wachten staat. Maar één ding is zeker: Gods koninkrijk komt. Op naar de Bruiloft van het Lam!
Mild in je oordeel
Door Lia Stamhuis
‘Behandel anderen dus steeds zoals je zou willen dat ze jullie behandelen. Dat is het hart van de Wet en de Profeten.’
Matteüs 7 : 12 NBV
Deze opdracht van Jezus klinkt eenvoudig: benader een ieder net zoals je zelf bejegend wilt worden. De praktijk blijkt weerbarstig. Hoe makkelijk is het om kwaad te spreken over andere mensen en ga je voorbij aan het goede?
Zou het zo kunnen zijn dat we veel kritischer naar een ander kijken dan naar onszelf? Is het niet heel verleidelijk om met twee maten te meten? Als je medemens iets verkeerd doet, staan we direct klaar met ons oordeel. Hij of zij heeft een enorm stomme fout gemaakt, en dat zal die ander weten ook! Doe je zelf iets verkeerd, dan ben je plotseling veel milder. Je had je dag niet of bedoelde het niet zo. Er is altijd wel een reden om onszelf vrij te pleiten. Jezus spreekt in Matteüs 7 over een balk en een splinter. We kijken wel naar de splinter in het oog van onze broeder of zuster, maar merken de balk in ons eigen oog niet op.
De manier waarop we naar die ander kijken, bepaalt onze reactie. Je kent vaak de motivatie niet van je naaste, misschien bedoelt hij of zij het niet verkeerd. Alleen God kent het hart. Als je van de positieve intentie van de ander uitgaat, wordt je milder en minder veroordelend. Zelfs al is het gedrag van mijn naaste overduidelijk verkeerd, dan nog moet ik bereid zijn om te vergeven. Ik ben zelf immers ook maar een mens met mijn eigen fouten en onhebbelijkheden.
Pas als je beseft hoe genadig God voor jou is, kun je ook genadig zijn voor anderen. Zachtmoedig, geduldig en mild in je oordeel.
Door Lia Stamhuis
‘Behandel anderen dus steeds zoals je zou willen dat ze jullie behandelen. Dat is het hart van de Wet en de Profeten.’
Matteüs 7 : 12 NBV
Deze opdracht van Jezus klinkt eenvoudig: benader een ieder net zoals je zelf bejegend wilt worden. De praktijk blijkt weerbarstig. Hoe makkelijk is het om kwaad te spreken over andere mensen en ga je voorbij aan het goede?
Zou het zo kunnen zijn dat we veel kritischer naar een ander kijken dan naar onszelf? Is het niet heel verleidelijk om met twee maten te meten? Als je medemens iets verkeerd doet, staan we direct klaar met ons oordeel. Hij of zij heeft een enorm stomme fout gemaakt, en dat zal die ander weten ook! Doe je zelf iets verkeerd, dan ben je plotseling veel milder. Je had je dag niet of bedoelde het niet zo. Er is altijd wel een reden om onszelf vrij te pleiten. Jezus spreekt in Matteüs 7 over een balk en een splinter. We kijken wel naar de splinter in het oog van onze broeder of zuster, maar merken de balk in ons eigen oog niet op.
De manier waarop we naar die ander kijken, bepaalt onze reactie. Je kent vaak de motivatie niet van je naaste, misschien bedoelt hij of zij het niet verkeerd. Alleen God kent het hart. Als je van de positieve intentie van de ander uitgaat, wordt je milder en minder veroordelend. Zelfs al is het gedrag van mijn naaste overduidelijk verkeerd, dan nog moet ik bereid zijn om te vergeven. Ik ben zelf immers ook maar een mens met mijn eigen fouten en onhebbelijkheden.
Pas als je beseft hoe genadig God voor jou is, kun je ook genadig zijn voor anderen. Zachtmoedig, geduldig en mild in je oordeel.
Breekbaar
Door Lia Stamhuis
‘Maar wij hebben deze schat in aardewerken vaten,
zodat zal blijken dat die overgrote kracht uit God is en niet uit ons.’
2 Korintiërs 4:7 (De Naardense bijbel)
Waarom doet God niets aan het leed en de pijn in mijn leven? Waarom komt er geen antwoord op mijn gebed? Laat God mij in de steek, juist nu ik zijn hulp en kracht zo nodig heb?
Nee. Ik ben ervan overtuigd dat God je pijn kent en dat hij al met jouw situatie bezig is. Maar misschien op een heel andere manier dan je verwacht. Gods zorgt er niet voor dat ons leven altijd gladjes verloopt. Toch kent God je leegte en duisternis en wil niets liever dan die vullen met zijn licht en liefde. Zijn doel met ons, is dat wij steeds meer op Jezus gaan lijken.
Als alles van een leien dakje gaat, zijn we vaak geneigd te denken dat we onszelf wel kunnen redden. Door pijn en moeite heen leren we echter onze kwetsbaarheid kennen. We zijn als aardewerken vaten: breekbaar en niet bijzonder. In de tijd van de bijbel was zo’n vat ongeglazuurd en bedoeld voor dagelijks gebruik. Wat het vat uit de brief aan de Korintiërs kostbaar maakt, is de schat die er ìn zit.
Er kunnen heel wat barsten ontstaan in je leven. Dat is moeilijk, vooral als je zo enorm verlangt naar heelheid. Maar als jij je op Jezus blijft richten in je pijn en beproeving, zul je niet stukbreken. God zal het leed niet altijd wegnemen, maar je wel zijn overweldigende liefde laten ervaren. Een liefde waardoor je hoop blijft houden. Juist door jouw barsten heen wordt Gods luister en zijn overgrote kracht zichtbaar.
Koester je schat!
Door Lia Stamhuis
‘Maar wij hebben deze schat in aardewerken vaten,
zodat zal blijken dat die overgrote kracht uit God is en niet uit ons.’
2 Korintiërs 4:7 (De Naardense bijbel)
Waarom doet God niets aan het leed en de pijn in mijn leven? Waarom komt er geen antwoord op mijn gebed? Laat God mij in de steek, juist nu ik zijn hulp en kracht zo nodig heb?
Nee. Ik ben ervan overtuigd dat God je pijn kent en dat hij al met jouw situatie bezig is. Maar misschien op een heel andere manier dan je verwacht. Gods zorgt er niet voor dat ons leven altijd gladjes verloopt. Toch kent God je leegte en duisternis en wil niets liever dan die vullen met zijn licht en liefde. Zijn doel met ons, is dat wij steeds meer op Jezus gaan lijken.
Als alles van een leien dakje gaat, zijn we vaak geneigd te denken dat we onszelf wel kunnen redden. Door pijn en moeite heen leren we echter onze kwetsbaarheid kennen. We zijn als aardewerken vaten: breekbaar en niet bijzonder. In de tijd van de bijbel was zo’n vat ongeglazuurd en bedoeld voor dagelijks gebruik. Wat het vat uit de brief aan de Korintiërs kostbaar maakt, is de schat die er ìn zit.
Er kunnen heel wat barsten ontstaan in je leven. Dat is moeilijk, vooral als je zo enorm verlangt naar heelheid. Maar als jij je op Jezus blijft richten in je pijn en beproeving, zul je niet stukbreken. God zal het leed niet altijd wegnemen, maar je wel zijn overweldigende liefde laten ervaren. Een liefde waardoor je hoop blijft houden. Juist door jouw barsten heen wordt Gods luister en zijn overgrote kracht zichtbaar.
Koester je schat!
Om nooit te vergeten
Mozes zei verder: ‘Volk van Israël, luister goed. De heer, onze God, is de enige God! Houd van hem met je hele hart, met je hele ziel, en met al je kracht. Vandaag zal ik jullie de regels van de heer geven. Onthoud ze goed, vergeet ze niet! Zorg ervoor dat jullie kinderen ze goed leren. Blijf ze herhalen, thuis en onderweg, als je naar bed gaat en als je weer opstaat.’
Deuteronomium 6 : 4 - 7 BGT
Wat je als kind meekrijgt is heel erg belangrijk voor de rest van je leven. Het bepaalt voor een groot deel je identiteit, ook al zet je jezelf er later tegen af. Je bent er toch door gevormd.
Als ouder wil je het allerbeste voor je kind, maar hoe doe je dat in een samenleving waarin er zoveel op je afkomt? Hoe stel je de juiste prioriteiten?
Het mooie is dat de bijbel ons niet maar wat aan laat modderen. God geeft hele duidelijke richtlijnen. Hij weet dat wij soms zo druk zijn, dat wij het meest waardevolle uit het oog verliezen. In Deuteronomium vertelt Mozes aan het volk Israël en ook aan ons, dat het liefhebben van God topprioriteit heeft. Waarschijnlijk ken je die woorden wel: ‘Houd van hem met je hele hart, met je hele ziel en met al je kracht.’ Maar hoe breng je dat in de praktijk?
Zelf ben ik heel erg blij dat ik een christelijke opvoeding heb gehad. Ik ben opgegroeid met de kleuter- en de kinderbijbel en een gebedje voor het slapen gaan. Toch ging het niet alleen om kennis. Wat de meeste indruk op mij gemaakt heeft, is dat mijn ouders er ook naar leefden. In vriendelijkheid, trouw, dankbaarheid, het meeleven met anderen en het vergeven van elkaars fouten.
Dat is wat God voor ogen heeft. Niet dat wij de hele dag bijbelteksten opzeggen, maar dat ons leven aan hem is toegewijd. God vraagt van ons dat we ons altijd en overal laten leiden door zijn richtlijnen. Dat we van Hem houden met elke euro in onze portemonnee en met alles wat we hebben. Als je zo leeft, dan heeft dat impact op kinderen.
Gelovige joden bidden twee keer per dag het eerste deel uit Deuteronomium 6 (vers 4 en 5). Al duizenden jaren lang hebben joodse ouders dit aan hun kinderen meegegeven. Zo worden ze er elke dag aan herinnerd om God in het middelpunt van hun leven te plaatsen. Om nooit meer te vergeten.
Mozes zei verder: ‘Volk van Israël, luister goed. De heer, onze God, is de enige God! Houd van hem met je hele hart, met je hele ziel, en met al je kracht. Vandaag zal ik jullie de regels van de heer geven. Onthoud ze goed, vergeet ze niet! Zorg ervoor dat jullie kinderen ze goed leren. Blijf ze herhalen, thuis en onderweg, als je naar bed gaat en als je weer opstaat.’
Deuteronomium 6 : 4 - 7 BGT
Wat je als kind meekrijgt is heel erg belangrijk voor de rest van je leven. Het bepaalt voor een groot deel je identiteit, ook al zet je jezelf er later tegen af. Je bent er toch door gevormd.
Als ouder wil je het allerbeste voor je kind, maar hoe doe je dat in een samenleving waarin er zoveel op je afkomt? Hoe stel je de juiste prioriteiten?
Het mooie is dat de bijbel ons niet maar wat aan laat modderen. God geeft hele duidelijke richtlijnen. Hij weet dat wij soms zo druk zijn, dat wij het meest waardevolle uit het oog verliezen. In Deuteronomium vertelt Mozes aan het volk Israël en ook aan ons, dat het liefhebben van God topprioriteit heeft. Waarschijnlijk ken je die woorden wel: ‘Houd van hem met je hele hart, met je hele ziel en met al je kracht.’ Maar hoe breng je dat in de praktijk?
Zelf ben ik heel erg blij dat ik een christelijke opvoeding heb gehad. Ik ben opgegroeid met de kleuter- en de kinderbijbel en een gebedje voor het slapen gaan. Toch ging het niet alleen om kennis. Wat de meeste indruk op mij gemaakt heeft, is dat mijn ouders er ook naar leefden. In vriendelijkheid, trouw, dankbaarheid, het meeleven met anderen en het vergeven van elkaars fouten.
Dat is wat God voor ogen heeft. Niet dat wij de hele dag bijbelteksten opzeggen, maar dat ons leven aan hem is toegewijd. God vraagt van ons dat we ons altijd en overal laten leiden door zijn richtlijnen. Dat we van Hem houden met elke euro in onze portemonnee en met alles wat we hebben. Als je zo leeft, dan heeft dat impact op kinderen.
Gelovige joden bidden twee keer per dag het eerste deel uit Deuteronomium 6 (vers 4 en 5). Al duizenden jaren lang hebben joodse ouders dit aan hun kinderen meegegeven. Zo worden ze er elke dag aan herinnerd om God in het middelpunt van hun leven te plaatsen. Om nooit meer te vergeten.
Een visitekaartje van God
‘Wie een verschoppeling onderdrukt, beledigt zijn schepper,
wie zich over een arme ontfermt, eert hem.’
Spreuken 14 : 31
Hoe eer je God? Stel dat iemand jou die vraag zou stellen, wat zou jij dan antwoorden? Wellicht denk je allereerst aan het zingen van liederen. De dichter van Spreuken heeft het in Spreuken 14 echter niet over muziek, maar over het hebben van oog en hart voor de minsten in de samenleving. Door je over déze mensen te ontfermen, eer je God.
Nu is dat niet vanzelfsprekend. Hoe snel heb je niet een oordeel klaar over een zwakkere in de samenleving. Hij of zij zal het er wel naar gemaakt hebben. Zwakke mensen zijn een makkelijk slachtoffer. Vaak beseffen we niet dat als we deze mensen onderdrukken of kleineren, we God beledigen. Het is een klap in zijn gezicht.
Alle mensen zijn geschapen naar het beeld van God. Dat geldt zowel voor de crimineel als de heilige. Voor God is ieder mens waardevol. Zijn liefde is onvoorwaardelijk, ook al is je leven een puinhoop geworden. Toen Jezus hier op aarde was zocht hij juist de randfiguren van de samenleving op. Hij was bewogen met de mensen waar op neer gekeken werd. Op die manier liet hij ons het ware gezicht van God zien.
Als wij in Jezus’ voetstappen volgen, straalt deze liefde ook van ons af. We in deze wereld als het ware een visitekaartje van God. Beelddragers van de Schepper. Hoe ziet jouw visitekaartje er uit?
Open hemelvensters
Door Lia Stamhuis
‘Toen zei de Heer tegen Mozes: ‘Ik zal ervoor zorgen dat jullie weer brood krijgen. Het zal als regen uit de hemel komen. Elke dag moeten de mensen dan genoeg brood verzamelen voor één dag. Alleen op de zesde dag moeten ze twee keer zo veel brood verzamelen en klaarmaken. Zo kan ik zien of ze zich houden aan mijn regels en of ze mij vertrouwen.´
Exodus 16 : 4, 5 (BGT)
De Heer heeft het volk Israel bevrijd uit Egypte, waar ze onderdrukt werden. Ze gaan vol goede moed op weg naar het beloofde land. God gaat met hen mee en alles zal voorspoedig verlopen. Dat pakt anders uit. De tocht blijkt via de woestijn te gaan. Het volk begint te mopperen omdat er niets te eten is. Dit kan niet Gods bedoeling zijn…
Gelukkig grijpt God in. Hij zorgt op een wonderlijke manier voor voedsel. Ze mogen zoveel brood (manna) pakken als ze nodig hebben voor die dag. God heeft tegen Mozes gezegd dat het niet de bedoeling is om het eten te bewaren tot de volgende dag. Morgen zal er weer nieuw brood zijn. Niet alle Israëlieten durven daarop te vertrouwen. Ze bewaren voor de zekerheid toch maar wat. Dat moeten ze bezuren, want een dag later is het bedorven…
In deze geschiedenis zie je dat God zijn volk in een hele onzekere situatie brengt. En dan komt het echt aan op vertrouwen. Wat nu? Ik denk dat iedereen in zijn leven zulke perioden kent. Zelf zou ik het op zo’n moment wel handig vinden om (figuurlijk gezien) een weekvoorraad brood te krijgen. Toch gebeurt dit meestal niet. Door ons genoeg te geven voor één dag, kan God zien wat er in ons hart leeft. Geloven we hem op zijn woord?
Ken je de uitspraak ‘Als God een deur sluit, opent hij een raam?’ Bij het volk Israël gingen de hemelvensters open en regende het brood uit de hemel. Staar je niet blind op de gesloten deur, maar focus op de open hemelvensters. De zegen komt van boven. Elke dag weer opnieuw.
Door Lia Stamhuis
‘Toen zei de Heer tegen Mozes: ‘Ik zal ervoor zorgen dat jullie weer brood krijgen. Het zal als regen uit de hemel komen. Elke dag moeten de mensen dan genoeg brood verzamelen voor één dag. Alleen op de zesde dag moeten ze twee keer zo veel brood verzamelen en klaarmaken. Zo kan ik zien of ze zich houden aan mijn regels en of ze mij vertrouwen.´
Exodus 16 : 4, 5 (BGT)
De Heer heeft het volk Israel bevrijd uit Egypte, waar ze onderdrukt werden. Ze gaan vol goede moed op weg naar het beloofde land. God gaat met hen mee en alles zal voorspoedig verlopen. Dat pakt anders uit. De tocht blijkt via de woestijn te gaan. Het volk begint te mopperen omdat er niets te eten is. Dit kan niet Gods bedoeling zijn…
Gelukkig grijpt God in. Hij zorgt op een wonderlijke manier voor voedsel. Ze mogen zoveel brood (manna) pakken als ze nodig hebben voor die dag. God heeft tegen Mozes gezegd dat het niet de bedoeling is om het eten te bewaren tot de volgende dag. Morgen zal er weer nieuw brood zijn. Niet alle Israëlieten durven daarop te vertrouwen. Ze bewaren voor de zekerheid toch maar wat. Dat moeten ze bezuren, want een dag later is het bedorven…
In deze geschiedenis zie je dat God zijn volk in een hele onzekere situatie brengt. En dan komt het echt aan op vertrouwen. Wat nu? Ik denk dat iedereen in zijn leven zulke perioden kent. Zelf zou ik het op zo’n moment wel handig vinden om (figuurlijk gezien) een weekvoorraad brood te krijgen. Toch gebeurt dit meestal niet. Door ons genoeg te geven voor één dag, kan God zien wat er in ons hart leeft. Geloven we hem op zijn woord?
Ken je de uitspraak ‘Als God een deur sluit, opent hij een raam?’ Bij het volk Israël gingen de hemelvensters open en regende het brood uit de hemel. Staar je niet blind op de gesloten deur, maar focus op de open hemelvensters. De zegen komt van boven. Elke dag weer opnieuw.
Regeert de leugen?
‘U zegt dat ik koning ben,’ zei Jezus. ‘Ik ben geboren en naar de wereld gekomen om van de waarheid te getuigen, en ieder die de waarheid is toegedaan, luistert naar wat ik zeg.’
Hierop zei Pilatus: ‘Maar wat is waarheid?’
Johannes 18 : 37, 38
‘Wat is waarheid?’ Deze vraag is actueler dan ooit in een wereld van nepnieuws, eigen waarheden, verzinsels en onzin. Hoe kun je aan de waarheid vasthouden in een samenleving waarin leugens het nieuwe ‘normaal’ lijken te worden?
Johannes beschrijft in zijn evangelie hoe Jezus wordt gevangen genomen en verhoord. Via de hogepriester wordt Jezus naar het paleis van Pilatus gebracht. Pilatus was in die tijd Romeins stadhouder in Jeruzalem. Van hem wordt verwacht dat hij onpartijdig recht spreekt.
‘Wat is waarheid?’ Opmerkelijk dat deze vraag door Pilatus gesteld wordt. Blijkbaar gelooft hij niet in ‘de waarheid’, terwijl hij als rechter juist moet uitzoeken wat waar is en wat niet. Dat is zijn belangrijkste taak. Als hij als rechter het onderscheid tussen waarheid en leugen niet meer weet te maken, dan is elke verdachte aan willekeur overgeleverd…
Pilatus oordeelt terecht dat Jezus onschuldig is. De Joden laten zich echter niet overtuigen. Ze blijven de doodstraf eisen. Pilatus wringt zich vervolgens in allerlei bochten om Jezus vrij te kunnen spreken. Maar zodra zijn positie in het geding komt, wordt hij bang. Pilatus kiest voor zijn eigen hachje, en daarmee alsnog voor de leugen. Jezus die van zichzelf gezegd heeft ‘Ik ben de weg, de waarheid en het leven’, wordt ter dood veroordeeld. De waarheid lijkt het onderspit te delven…
Toch heeft de leugen niet het laatste woord. Jezus heeft de dood overwonnen! Als je in Jezus gelooft kan ook jij in de waarheid wandelen. Dat doe je door naar Gods woorden te luisteren en die toe te passen in je leven. Gods woord is de waarheid. Laat je niets wijs maken: De Waarheid regeert!
‘U zegt dat ik koning ben,’ zei Jezus. ‘Ik ben geboren en naar de wereld gekomen om van de waarheid te getuigen, en ieder die de waarheid is toegedaan, luistert naar wat ik zeg.’
Hierop zei Pilatus: ‘Maar wat is waarheid?’
Johannes 18 : 37, 38
‘Wat is waarheid?’ Deze vraag is actueler dan ooit in een wereld van nepnieuws, eigen waarheden, verzinsels en onzin. Hoe kun je aan de waarheid vasthouden in een samenleving waarin leugens het nieuwe ‘normaal’ lijken te worden?
Johannes beschrijft in zijn evangelie hoe Jezus wordt gevangen genomen en verhoord. Via de hogepriester wordt Jezus naar het paleis van Pilatus gebracht. Pilatus was in die tijd Romeins stadhouder in Jeruzalem. Van hem wordt verwacht dat hij onpartijdig recht spreekt.
‘Wat is waarheid?’ Opmerkelijk dat deze vraag door Pilatus gesteld wordt. Blijkbaar gelooft hij niet in ‘de waarheid’, terwijl hij als rechter juist moet uitzoeken wat waar is en wat niet. Dat is zijn belangrijkste taak. Als hij als rechter het onderscheid tussen waarheid en leugen niet meer weet te maken, dan is elke verdachte aan willekeur overgeleverd…
Pilatus oordeelt terecht dat Jezus onschuldig is. De Joden laten zich echter niet overtuigen. Ze blijven de doodstraf eisen. Pilatus wringt zich vervolgens in allerlei bochten om Jezus vrij te kunnen spreken. Maar zodra zijn positie in het geding komt, wordt hij bang. Pilatus kiest voor zijn eigen hachje, en daarmee alsnog voor de leugen. Jezus die van zichzelf gezegd heeft ‘Ik ben de weg, de waarheid en het leven’, wordt ter dood veroordeeld. De waarheid lijkt het onderspit te delven…
Toch heeft de leugen niet het laatste woord. Jezus heeft de dood overwonnen! Als je in Jezus gelooft kan ook jij in de waarheid wandelen. Dat doe je door naar Gods woorden te luisteren en die toe te passen in je leven. Gods woord is de waarheid. Laat je niets wijs maken: De Waarheid regeert!
Spits je oren.
Door Lia Stamhuis
‘Geliefde broeders en zusters, onthoud dit goed: ieder mens moet zich haasten om te luisteren, maar traag zijn om te spreken, traag ook in het kwaad worden.’ Jakobus 1 : 19
Opkomen voor jezelf, overtuigen, sociale vaardigheden, persoonlijke kracht en uitstraling … Er zijn trainingen en cursussen te over op het gebied van persoonlijke groei en ontwikkeling. Over het algemeen gaat het er om dat je zelf beter uit de verf komt. Een cursus ‘Aandachtig luisteren’ heb ik er niet tussen gevonden. Waarom eigenlijk niet?
Voor Jacobus heeft aandachtig luisteren wél prioriteit. Hij schrijft aan zijn medechristenen dat ze zich moeten haasten om te luisteren. Allereerst door te luisteren naar de stem van God, maar ook door te luisteren naar elkaar. In de bijbel betekent horen of luisteren altijd met aandacht luisteren, dus niet ‘het ene oor in, het andere oor uit’. Nee, het vraagt van ons alert en toegenegen luisteren. Waarbij je afweegt wat de situatie van je vraagt en hoe je daar het beste op kan reageren. Het gaat niet enkel om horen, maar ook om doen wat God door de ander van je vraagt.
Het is buiten kijf dat er heel wat is te winnen als we beter naar elkaar zouden luisteren. Hoeveel gaat er niet verkeerd door miscommunicatie, onoplettendheid en slecht luisteren. Toch is goed verstaan niet zo eenvoudig. Praten gaat ons vaak beter af. Jakobus raadt ons aan om eerst goed na te denken voordat we gaan spreken. Je moet kunt maar beter op je woorden passen. Woorden kunnen onnodig kwetsen en veel kapot maken. Zeker als spreken ontaard in woede. Want juist als je kwaad wordt kan je veel schade aanrichten volgens Jakobus.
Maar wat maakt nu dat luisteren niet favoriet is? Ik vermoed omdat aandachtig luisteren een dienstbare houding vraagt. Om je werkelijk open te stellen voor de ander moet je zelf je mond houden en je eigenwijsheid opzij zetten. Bereid zijn om de woorden en adviezen van de ander ter harte te nemen. Over je eigen schaduw heen stappen. Dat vraagt moed en gespitste oren!
Door Lia Stamhuis
‘Geliefde broeders en zusters, onthoud dit goed: ieder mens moet zich haasten om te luisteren, maar traag zijn om te spreken, traag ook in het kwaad worden.’ Jakobus 1 : 19
Opkomen voor jezelf, overtuigen, sociale vaardigheden, persoonlijke kracht en uitstraling … Er zijn trainingen en cursussen te over op het gebied van persoonlijke groei en ontwikkeling. Over het algemeen gaat het er om dat je zelf beter uit de verf komt. Een cursus ‘Aandachtig luisteren’ heb ik er niet tussen gevonden. Waarom eigenlijk niet?
Voor Jacobus heeft aandachtig luisteren wél prioriteit. Hij schrijft aan zijn medechristenen dat ze zich moeten haasten om te luisteren. Allereerst door te luisteren naar de stem van God, maar ook door te luisteren naar elkaar. In de bijbel betekent horen of luisteren altijd met aandacht luisteren, dus niet ‘het ene oor in, het andere oor uit’. Nee, het vraagt van ons alert en toegenegen luisteren. Waarbij je afweegt wat de situatie van je vraagt en hoe je daar het beste op kan reageren. Het gaat niet enkel om horen, maar ook om doen wat God door de ander van je vraagt.
Het is buiten kijf dat er heel wat is te winnen als we beter naar elkaar zouden luisteren. Hoeveel gaat er niet verkeerd door miscommunicatie, onoplettendheid en slecht luisteren. Toch is goed verstaan niet zo eenvoudig. Praten gaat ons vaak beter af. Jakobus raadt ons aan om eerst goed na te denken voordat we gaan spreken. Je moet kunt maar beter op je woorden passen. Woorden kunnen onnodig kwetsen en veel kapot maken. Zeker als spreken ontaard in woede. Want juist als je kwaad wordt kan je veel schade aanrichten volgens Jakobus.
Maar wat maakt nu dat luisteren niet favoriet is? Ik vermoed omdat aandachtig luisteren een dienstbare houding vraagt. Om je werkelijk open te stellen voor de ander moet je zelf je mond houden en je eigenwijsheid opzij zetten. Bereid zijn om de woorden en adviezen van de ander ter harte te nemen. Over je eigen schaduw heen stappen. Dat vraagt moed en gespitste oren!
Op de bres staan.
Door Lia Stamhuis
‘Ik heb onder hen gezocht naar iemand die een wal zou kunnen opwerpen of op de bres zou kunnen gaan staan om het land tegen Mij te verdedigen, zodat Ik het niet zou verwoesten, maar Ik heb niemand gevonden.’
Ezechiël 22 : 30 Willibrordvertaling
Moord, overspel, incest, uitbuiting van vreemdelingen, onderdrukking van zwakken in de samenleving, het maken van woekerwinsten…
We hebben het over de praktijken die plaatsvonden in Jeruzalem in de tijd van Ezechiël. En dit is nog maar een greep uit alle misstanden. De richtlijnen die God aan de Israëlieten heeft gegeven werden op geen enkele manier meer opgevolgd. De leiders van de stad gaan over lijken uit puur winstbejag. Zelfs door zijn eigen priesters wordt Gods naam en eer te grabbel gegooid en de profeten doen alsof God het allemaal wel prima vind zo.
En wat doet God? Ziet Hij dit leed en onrecht van een afstandje onbewogen aan? Nee, de grens is bereikt: God is woedend! Via Ezechiël spreekt God zijn oordeel uit over de mensen in Jeruzalem. Ze moeten beseffen hoe gruwelijk ze zich gedragen. In Ezechiël 22 somt God alle misdaden één voor één op. De Israëlieten zullen hun rechtvaardige straf niet ontlopen. Want met de HEER van hemel en aarde valt niet te spotten!
Een duidelijk verhaal? Nee, toch niet, want dan volgt vers 30. God blijkt gezocht te hebben naar iemand die het opneemt voor zijn volk. Iemand die de mensen beschermt tegen de straf van God. Eigenlijk heel bijzonder, want de misdaden zijn ten hemel schreiend. Wees eens eerlijk: zulk schorem moet eens goed aangepakt worden! Maar als liefhebbende God kijkt Hij anders. Hij zou het liefst genadig willen zijn. Daarom zoekt God iemand die op de bres gaat staan voor het land. Iemand die voor het land bid.
In de tijd van Ezechiël heeft Hij niemand gevonden. Zou Hij nu wel mensen vinden?
Door Lia Stamhuis
‘Ik heb onder hen gezocht naar iemand die een wal zou kunnen opwerpen of op de bres zou kunnen gaan staan om het land tegen Mij te verdedigen, zodat Ik het niet zou verwoesten, maar Ik heb niemand gevonden.’
Ezechiël 22 : 30 Willibrordvertaling
Moord, overspel, incest, uitbuiting van vreemdelingen, onderdrukking van zwakken in de samenleving, het maken van woekerwinsten…
We hebben het over de praktijken die plaatsvonden in Jeruzalem in de tijd van Ezechiël. En dit is nog maar een greep uit alle misstanden. De richtlijnen die God aan de Israëlieten heeft gegeven werden op geen enkele manier meer opgevolgd. De leiders van de stad gaan over lijken uit puur winstbejag. Zelfs door zijn eigen priesters wordt Gods naam en eer te grabbel gegooid en de profeten doen alsof God het allemaal wel prima vind zo.
En wat doet God? Ziet Hij dit leed en onrecht van een afstandje onbewogen aan? Nee, de grens is bereikt: God is woedend! Via Ezechiël spreekt God zijn oordeel uit over de mensen in Jeruzalem. Ze moeten beseffen hoe gruwelijk ze zich gedragen. In Ezechiël 22 somt God alle misdaden één voor één op. De Israëlieten zullen hun rechtvaardige straf niet ontlopen. Want met de HEER van hemel en aarde valt niet te spotten!
Een duidelijk verhaal? Nee, toch niet, want dan volgt vers 30. God blijkt gezocht te hebben naar iemand die het opneemt voor zijn volk. Iemand die de mensen beschermt tegen de straf van God. Eigenlijk heel bijzonder, want de misdaden zijn ten hemel schreiend. Wees eens eerlijk: zulk schorem moet eens goed aangepakt worden! Maar als liefhebbende God kijkt Hij anders. Hij zou het liefst genadig willen zijn. Daarom zoekt God iemand die op de bres gaat staan voor het land. Iemand die voor het land bid.
In de tijd van Ezechiël heeft Hij niemand gevonden. Zou Hij nu wel mensen vinden?
Blijf bidden!
Door Lia Stamhuis.
Toen zei de Heer: ‘Kijk, zelfs zo’n oneerlijke rechter helpt mensen die volhouden. Dan zal God zeker de mensen helpen die hij zelf uitgekozen heeft. Mensen die dag en nacht om zijn hulp bidden, laat hij niet wachten.’ Lucas 18 : 6, 7 (BGT)
‘Kinderen die vragen worden overgeslagen.’ Welke moeder zegt dat niet een keer tegen haar kind? Je wilt immers niet dat je kind een brutale vlegel wordt, die blijft vragen totdat het z’n zin krijgt. Vraagt Jezus nu wel van ons dat we ons als een zeurend kind gedragen als we God aanroepen?
Dit woord uit Lucas komt uit een gelijkenis die Jezus leerde over een oneerlijke rechter. Het is in eerste instantie maar een vreemd verhaal. Een weduwe die aanklopt bij een oneerlijke rechter voor hulp, maar botweg door hem afgewezen wordt. Pas na lang aandringen van de weduwe, besluit de rechter haar recht te doen. Dan is hij van het gezeur af. Vervolgens vergelijkt Jezus God met deze rechter. Als zelfs zo’n corrupte rechter al toegeeft na lang aandringen, dan zal God ons zeker helpen!
Wat wil Jezus ons nu leren met deze gelijkenis? Dat God, net als die onrechtvaardige rechter, ook niet altijd thuis geeft? Dat we ons flink moeten laten horen, voordat hij aandacht voor ons heeft? Nee, gelukkig niet. God is juist het tegenovergestelde van deze harteloze, ongevoelige rechter. Hij is vol liefde en zorg voor ons. Maar waarom moeten we dan toch alsmaar blijven vragen? Het lijkt nogal oneerbiedig om voortdurend aan Gods hoofd te blijven zeuren...
Voor mij was het een eyeopener toen ik een onlangs een mooie verklaring voor dit ‘aanhoudend bidden’ tegenkwam. Denk hierbij niet aan een dreinend kind, maar juist aan een kind dat heel erg aan zijn vader gehecht is. Dat kind durft alles tegen zijn vader te zeggen, omdat het weet dat papa hem niet af zal wijzen. Hij kent zijn vader immers. Hij weet dat papa van hem houdt en één en al oor is als hij iets vraagt.
Zó is onze hemelse Vader. Blijf bidden! Hij zal ons helpen en zegenen.
Wees een ster
Door Lia Stamhuis
‘Doe alles zonder morren en tegenspreken, opdat u zuiver en smetteloos bent, onberispelijke kinderen van God te midden van een verdorven en ontaarde generatie, waartussen u schittert als sterren aan de hemel. Houd daarbij vast aan het woord dat leven brengt.’
Filippenzen 2 : 14 - 16
‘Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur dat nooit meer dooft.’
Dit Taizélied heeft veel mensen in het hart geraakt. Want wat moet je doen als de wereld om je heen duister is? Is het niet vanzelfsprekend dat je in zo’n situatie wordt meegezogen door angst, teleurstelling en verdriet? Of is er ook een andere weg?
Het kan anders, al lijkt het bijna onmogelijk. Voor christenen ligt er een bijzonder belofte. Paulus schrijft dat je middenin de duisternis kan zijn als ‘een schitterende ster aan de hemel’. Dat lijkt mij een geweldige uitdaging! Ik ben benieuwd wat het geheim is van zo’n leven. Hoe wordt je een stralende ster?
Al lezend in Filippenzen 2 kom je tot de ontdekking hoe eenvoudig het is. We worden opgeroepen om Jezus’ voorbeeld na te volgen. Jezus, die niet zijn eigen belang op het oog had, maar zichzelf dienstbaar opstelde. Zo’n houding klinkt niet spectaculair. Daarmee ga je in onze samenleving niet scoren. Toch kan je alleen zo Gods barmhartigheid weerspiegelen.
Het vraagt van ons dat we blijven vasthouden aan datgene wat we uit de bijbel geleerd hebben. Volhouden. Het goede blijven doen. Uit onszelf zijn wij geen helder licht. Om te kunnen schitteren hebben wij een krachtbron nodig. En dat is ons geheim: de Heilige Geest. Alleen de Geest kan in ons het vuur van Gods liefde ontsteken.
Paulus waarschuwt de gelovigen in Filippi dat ze niet al mopperend moeten doen wat God van hen vraagt. Het gaat erom dat je God van harte gehoorzaamt. Wees toegewijd. Zo kun je in moeilijke situaties, te midden van een ontaarde generatie zoals Paulus dat noemt, een aanstekelijk leven lijden. Als mensen die leven in hoop.
In dit specifieke geval mag je dus best sterallures hebben: wees een ster!
Genoeg.
Door Lia Stamhuis
‘Nu brengt de godsdienst ongetwijfeld grote winst voor wie tevreden is met wat hij heeft. Want wij hebben in deze wereld niets meegebracht en kunnen er ook niets uit meenemen. Maar als wij voedsel en kleding hebben, moet dat genoeg zijn voor ons.’
1 Tim. 6 : 6 - 8 Willibrordvertaling
Wanneer heb je genoeg? Paulus is er duidelijk over in zijn brief aan Timoteüs: als je voedsel en kleren hebt, moet dat genoeg voor je zijn.
Voor mij klinkt dat zo ongeveer als het bestaansminimum. Enkel eten en kleren? Dat is wel heel erg weinig. Nu weet ik dat Paulus 2000 jaar geleden leefde. In die tijd waren de mensen wellicht gewend aan een sober bestaan. Aan zulke voorschriften hoeven wij ons toch niet te houden?
Als we onszelf vergelijken met andere mensen op deze wereld, zijn wij enorm rijk. We hebben eerder teveel dan te weinig . Toch is er altijd de verleiding naar meer. Het is nooit goed, nooit genoeg, het had altijd beter gekund. Daar speelt de commercie handig op in. Alle reclames zijn erop gericht om verlangens bij ons aan te wakkeren. Is dat verkeerd? Mag je als christen je dan helemaal geen luxe veroorloven en moet je een matig, zuinig bestaan leiden?
Nee, dat hoeft niet. Paulus staat bij mij niet bekend als een levensgenieter. Toch schrijft hij enkele verzen later dat God ons rijkelijk van alles voorziet om ervan te genieten. Daar is dus niets mis mee. Het gaat pas verkeerd als je gaat vertrouwen op je rijkdom in plaats van op God. Als je een slaaf wordt van je eigen verlangens. Uiteindelijk gaat het er niet om hoeveel je hebt, maar hoe je met je rijkdom omgaat. Paulus roept rijke mensen op om goede daden te doen en hun bezit te delen met anderen.
Wanneer heb je genoeg? Dat is eigenlijk niet zo relevant. Het is belangrijker om te weten of je vastzit aan je rijkdom. Ik daag je daarom uit om de bijbeltekst uit Timoteüs opnieuw te lezen en jezelf de volgende vraag te stellen: Wanneer heb ik genoeg om te kunnen delen?
Door Lia Stamhuis
‘Nu brengt de godsdienst ongetwijfeld grote winst voor wie tevreden is met wat hij heeft. Want wij hebben in deze wereld niets meegebracht en kunnen er ook niets uit meenemen. Maar als wij voedsel en kleding hebben, moet dat genoeg zijn voor ons.’
1 Tim. 6 : 6 - 8 Willibrordvertaling
Wanneer heb je genoeg? Paulus is er duidelijk over in zijn brief aan Timoteüs: als je voedsel en kleren hebt, moet dat genoeg voor je zijn.
Voor mij klinkt dat zo ongeveer als het bestaansminimum. Enkel eten en kleren? Dat is wel heel erg weinig. Nu weet ik dat Paulus 2000 jaar geleden leefde. In die tijd waren de mensen wellicht gewend aan een sober bestaan. Aan zulke voorschriften hoeven wij ons toch niet te houden?
Als we onszelf vergelijken met andere mensen op deze wereld, zijn wij enorm rijk. We hebben eerder teveel dan te weinig . Toch is er altijd de verleiding naar meer. Het is nooit goed, nooit genoeg, het had altijd beter gekund. Daar speelt de commercie handig op in. Alle reclames zijn erop gericht om verlangens bij ons aan te wakkeren. Is dat verkeerd? Mag je als christen je dan helemaal geen luxe veroorloven en moet je een matig, zuinig bestaan leiden?
Nee, dat hoeft niet. Paulus staat bij mij niet bekend als een levensgenieter. Toch schrijft hij enkele verzen later dat God ons rijkelijk van alles voorziet om ervan te genieten. Daar is dus niets mis mee. Het gaat pas verkeerd als je gaat vertrouwen op je rijkdom in plaats van op God. Als je een slaaf wordt van je eigen verlangens. Uiteindelijk gaat het er niet om hoeveel je hebt, maar hoe je met je rijkdom omgaat. Paulus roept rijke mensen op om goede daden te doen en hun bezit te delen met anderen.
Wanneer heb je genoeg? Dat is eigenlijk niet zo relevant. Het is belangrijker om te weten of je vastzit aan je rijkdom. Ik daag je daarom uit om de bijbeltekst uit Timoteüs opnieuw te lezen en jezelf de volgende vraag te stellen: Wanneer heb ik genoeg om te kunnen delen?
Gods spiegel
Door Lia Stamhuis
‘Een mens kiest in zijn eigen ogen altijd de juiste weg,
De Heer toetst wat hem innerlijk beweegt.’
Spreuken 16 : 2
Wanneer vind jij dat je geslaagd bent in het leven? Hoe ziet jouw ideale plaatje eruit?
Iedereen probeert om ‘een goed leven’ te leiden. De invulling mag dan voor iedereen anders zijn, je moet keuzes maken. Best lastig soms, maar meestal zijn we tevreden als we terugkijken. We doen ons best om onszelf succesvol te presenteren aan de buitenwereld en dat lukt ons gewoonlijk goed.
God prikt echter door die mooie buitenkant heen. Hij kijkt naar je hart, naar datgene wat jou ten diepste drijft. Wij zijn ons lang niet altijd bewust van onze eigen valkuilen. Vaak kijken we door een roze bril naar onszelf. We zijn er zelf van overtuigd dat we de juiste keuzes maken in ons leven. God kijkt met andere ogen. Hij weet wat er in ons hart omgaat. Die naakte waarheid kan wel eens confronterend zijn…
In het Nieuwe Testament lees je dat Jezus de mensen in zijn omgeving doorzag. Zo beschrijft Lucas dat er een rijke man bij Jezus kwam die vroeg hoe hij eeuwig leven zou kunnen krijgen. De rijke man vond van zichzelf dat hij goed had geleefd. Hij had zich immers keurig aan Gods voorschriften gehouden. Jezus wist echter wat hem werkelijk bezig hield. Hij vroeg aan de rijke man om zijn hele bezit te verkopen en het te verdelen onder de armen. Dat was teveel gevraagd. Blijkbaar was zijn rijkdom zijn grootste schat.
Wat beweegt jou ten diepste? Onze motieven mogen zuiver en oprecht lijken, we belanden zomaar op een doodlopende weg. Als je spullen, je bankrekening, je baan of je imago belangrijker voor je worden dan het dienen van God en je naaste. Je mag dan misschien heel succesvol zijn, God toetst je hart. Jezus zei: ‘Waar je schat is, daar zal ook je hart zijn.’ Hij roept ons op om ons te richten op hemelse rijkdom en niet op aardse schatten.
Hoe je dat doet? Vraag God, net als David, om te kijken of je leeft zoals hij dat wil en je te leiden op de weg die hij wijst. Je zou het ook zo kunnen zeggen: Kijk eens wat vaker in Gods spiegel!
Door Lia Stamhuis
‘Een mens kiest in zijn eigen ogen altijd de juiste weg,
De Heer toetst wat hem innerlijk beweegt.’
Spreuken 16 : 2
Wanneer vind jij dat je geslaagd bent in het leven? Hoe ziet jouw ideale plaatje eruit?
Iedereen probeert om ‘een goed leven’ te leiden. De invulling mag dan voor iedereen anders zijn, je moet keuzes maken. Best lastig soms, maar meestal zijn we tevreden als we terugkijken. We doen ons best om onszelf succesvol te presenteren aan de buitenwereld en dat lukt ons gewoonlijk goed.
God prikt echter door die mooie buitenkant heen. Hij kijkt naar je hart, naar datgene wat jou ten diepste drijft. Wij zijn ons lang niet altijd bewust van onze eigen valkuilen. Vaak kijken we door een roze bril naar onszelf. We zijn er zelf van overtuigd dat we de juiste keuzes maken in ons leven. God kijkt met andere ogen. Hij weet wat er in ons hart omgaat. Die naakte waarheid kan wel eens confronterend zijn…
In het Nieuwe Testament lees je dat Jezus de mensen in zijn omgeving doorzag. Zo beschrijft Lucas dat er een rijke man bij Jezus kwam die vroeg hoe hij eeuwig leven zou kunnen krijgen. De rijke man vond van zichzelf dat hij goed had geleefd. Hij had zich immers keurig aan Gods voorschriften gehouden. Jezus wist echter wat hem werkelijk bezig hield. Hij vroeg aan de rijke man om zijn hele bezit te verkopen en het te verdelen onder de armen. Dat was teveel gevraagd. Blijkbaar was zijn rijkdom zijn grootste schat.
Wat beweegt jou ten diepste? Onze motieven mogen zuiver en oprecht lijken, we belanden zomaar op een doodlopende weg. Als je spullen, je bankrekening, je baan of je imago belangrijker voor je worden dan het dienen van God en je naaste. Je mag dan misschien heel succesvol zijn, God toetst je hart. Jezus zei: ‘Waar je schat is, daar zal ook je hart zijn.’ Hij roept ons op om ons te richten op hemelse rijkdom en niet op aardse schatten.
Hoe je dat doet? Vraag God, net als David, om te kijken of je leeft zoals hij dat wil en je te leiden op de weg die hij wijst. Je zou het ook zo kunnen zeggen: Kijk eens wat vaker in Gods spiegel!
Daar komt de bruid
Door Lia Stamhuis.
‘Laten we juichen en blij zijn, laten we hem eren! Want de bruiloft van het lam gaat beginnen. Zijn bruid staat al klaar. Zij heeft kleren gekregen van stralend wit linnen. Die witte kleren zijn de goede daden van de christenen.’
Openbaringen 19 : 7, 8 BGT
‘Hoe zal ze eruit zien?’ Wie gaat er niet even kijken als je een bruidspaar aantreft? Wat is er mooier dan een stralende bruid in een prachtig witte jurk?
Johannes heeft het in de tekst uit Openbaringen ook over een bruid. Het betreft een hele bijzondere bruiloft. Johannes mag alvast in de toekomst kijken. Hij beschrijft dat de bruiloft van het lam, de zoon van God, is aangebroken. Jezus komt als koning en overwinnaar. Het oude is definitief voorbij en alles is nieuw geworden. Gods kinderen, de gelovigen, zijn de bruid die zich mooi gemaakt heeft voor het feest. De bruid ziet er oogverblindend uit in stralend wit linnen. Ze is van volmaakte schoonheid.
Een prachtig beeld! Het lijkt me geweldig om zo op weg te gaan naar hèt bruiloftsfeest. In kostbare witte kleding, als symbool van hemelse heerlijkheid en reinheid. Die reinheid hebben we alleen niet van onszelf. Niemand van ons is zonder fouten of gebreken. De kleren waarin wij nu rondlopen zijn vuil en vaal. Toch beschrijft Johannes dat we op de dag van Jezus terugkomst volmaakt en zuiver zullen zijn. Hoe is dat mogelijk?
Het staat al in de tekst: de bruid heeft haar witte feestkleding cadeau gekregen. Jezus heeft de kleren voor ons gekocht door zijn eigen lichaam te offeren. Als een onschuldig lam dat geslacht wordt. Daardoor liggen er nieuwe, witte kleren voor ons klaar. Die hebben we te danken aan Jezus’ liefde. We hoeven ze alleen nog maar aan te trekken. De witte kleren zijn daarmee ook een teken van vergeving en van Gods genade.
Benieuwd wat die witte kleren met goede daden te maken hebben? Paulus licht in zijn brief aan de Kolossenzen alvast een tipje van de sluier op. De gelovigen dragen kleding van innig medeleven, goedheid, bescheidenheid, zachtmoedigheid, verdraagzaamheid, vergevingsgezindheid en geduld. Maar wat het meest in het oog springt, is de liefde. Zijn dat niet de vruchten van de Geest? Daar ga je van stralen!
Door Lia Stamhuis.
‘Laten we juichen en blij zijn, laten we hem eren! Want de bruiloft van het lam gaat beginnen. Zijn bruid staat al klaar. Zij heeft kleren gekregen van stralend wit linnen. Die witte kleren zijn de goede daden van de christenen.’
Openbaringen 19 : 7, 8 BGT
‘Hoe zal ze eruit zien?’ Wie gaat er niet even kijken als je een bruidspaar aantreft? Wat is er mooier dan een stralende bruid in een prachtig witte jurk?
Johannes heeft het in de tekst uit Openbaringen ook over een bruid. Het betreft een hele bijzondere bruiloft. Johannes mag alvast in de toekomst kijken. Hij beschrijft dat de bruiloft van het lam, de zoon van God, is aangebroken. Jezus komt als koning en overwinnaar. Het oude is definitief voorbij en alles is nieuw geworden. Gods kinderen, de gelovigen, zijn de bruid die zich mooi gemaakt heeft voor het feest. De bruid ziet er oogverblindend uit in stralend wit linnen. Ze is van volmaakte schoonheid.
Een prachtig beeld! Het lijkt me geweldig om zo op weg te gaan naar hèt bruiloftsfeest. In kostbare witte kleding, als symbool van hemelse heerlijkheid en reinheid. Die reinheid hebben we alleen niet van onszelf. Niemand van ons is zonder fouten of gebreken. De kleren waarin wij nu rondlopen zijn vuil en vaal. Toch beschrijft Johannes dat we op de dag van Jezus terugkomst volmaakt en zuiver zullen zijn. Hoe is dat mogelijk?
Het staat al in de tekst: de bruid heeft haar witte feestkleding cadeau gekregen. Jezus heeft de kleren voor ons gekocht door zijn eigen lichaam te offeren. Als een onschuldig lam dat geslacht wordt. Daardoor liggen er nieuwe, witte kleren voor ons klaar. Die hebben we te danken aan Jezus’ liefde. We hoeven ze alleen nog maar aan te trekken. De witte kleren zijn daarmee ook een teken van vergeving en van Gods genade.
Benieuwd wat die witte kleren met goede daden te maken hebben? Paulus licht in zijn brief aan de Kolossenzen alvast een tipje van de sluier op. De gelovigen dragen kleding van innig medeleven, goedheid, bescheidenheid, zachtmoedigheid, verdraagzaamheid, vergevingsgezindheid en geduld. Maar wat het meest in het oog springt, is de liefde. Zijn dat niet de vruchten van de Geest? Daar ga je van stralen!
Superblij
Door Lia Stamhuis
‘Maar jullie hebben eerbied voor mij. Voor jullie zal op die dag de zon opgaan. En die zon zal geluk en vrede brengen. Jullie zullen net zo vrolijk zijn als kalveren die losgelaten worden uit de stal.’
Maleachi 3 : 20 BGT
Wie verlangt er niet naar de zon die licht brengt? Wie wil er nou geen geluk en vrede in het leven? God belooft de mensen die hem dienen dat ze zo blij zullen zijn als uitgelaten kalveren. Dat maakte me nieuwsgierig. Want ken je dat tafereel? Wanneer kalveren voor het eerst weer naar buiten mogen in het voorjaar zijn ze door het dolle heen. Na een hele winter op stal te hebben gestaan gooien ze hun achterpoten in de lucht en maken ze wilde sprongen. Ze zijn letterlijk en figuurlijk uitgelaten! En dat staat de gelovigen te wachten? Wat moet ik me daar bij voorstellen?
Want wordt de wereld om ons heen niet steeds donkerder? Het kwaad lijkt steeds meer toe te nemen. Onschuldige mensen zijn het slachtoffer. Terwijl de daders een goed leven lijden en er ongestraft mee wegkomen. Waarom grijpt God niet in?
In de tijd van profeet Maleachi was het al niet veel beter en bestond er veel onrecht. Het volk Israël zag dat het slechte mensen voor de wind ging. De Israëlieten vroegen zich hardop af wat het eigenlijk voor zin heeft om God te dienen. Waarom zou iemand zich daarvoor inspannen als je er toch niets mee opschiet? Mensen die leven zonder god of gebod hebben het immers beter voor elkaar.
Dan komt God tussenbeide. Hij gaat spreken. God laat niet alles op zijn beloop. Eens komt de dag dat hij komt als rechter. Het is een dag van oordeel, waar het recht overwint. Dan zal het verschil duidelijk worden tussen goede en slechte mensen. Tussen mensen die God gehoorzamen en wie dat niet doen. Alles komt aan het licht.
Dan breekt de tijd aan van Gods rijk van vrede en recht! Het is voor ons bijna niet voor te stellen. Iedereen die eerbied heeft voor God, zal enorm blij zijn. Net zo uitgelaten als kalveren die voor het eerst weer buiten komen.
Ook al lijkt nu nog alles duister, toch komt er een dag dat God zal verschijnen in stralend licht. Hij komt, onze God, en zal niet zwijgen. En wij… zijn superblij!
Door Lia Stamhuis
‘Maar jullie hebben eerbied voor mij. Voor jullie zal op die dag de zon opgaan. En die zon zal geluk en vrede brengen. Jullie zullen net zo vrolijk zijn als kalveren die losgelaten worden uit de stal.’
Maleachi 3 : 20 BGT
Wie verlangt er niet naar de zon die licht brengt? Wie wil er nou geen geluk en vrede in het leven? God belooft de mensen die hem dienen dat ze zo blij zullen zijn als uitgelaten kalveren. Dat maakte me nieuwsgierig. Want ken je dat tafereel? Wanneer kalveren voor het eerst weer naar buiten mogen in het voorjaar zijn ze door het dolle heen. Na een hele winter op stal te hebben gestaan gooien ze hun achterpoten in de lucht en maken ze wilde sprongen. Ze zijn letterlijk en figuurlijk uitgelaten! En dat staat de gelovigen te wachten? Wat moet ik me daar bij voorstellen?
Want wordt de wereld om ons heen niet steeds donkerder? Het kwaad lijkt steeds meer toe te nemen. Onschuldige mensen zijn het slachtoffer. Terwijl de daders een goed leven lijden en er ongestraft mee wegkomen. Waarom grijpt God niet in?
In de tijd van profeet Maleachi was het al niet veel beter en bestond er veel onrecht. Het volk Israël zag dat het slechte mensen voor de wind ging. De Israëlieten vroegen zich hardop af wat het eigenlijk voor zin heeft om God te dienen. Waarom zou iemand zich daarvoor inspannen als je er toch niets mee opschiet? Mensen die leven zonder god of gebod hebben het immers beter voor elkaar.
Dan komt God tussenbeide. Hij gaat spreken. God laat niet alles op zijn beloop. Eens komt de dag dat hij komt als rechter. Het is een dag van oordeel, waar het recht overwint. Dan zal het verschil duidelijk worden tussen goede en slechte mensen. Tussen mensen die God gehoorzamen en wie dat niet doen. Alles komt aan het licht.
Dan breekt de tijd aan van Gods rijk van vrede en recht! Het is voor ons bijna niet voor te stellen. Iedereen die eerbied heeft voor God, zal enorm blij zijn. Net zo uitgelaten als kalveren die voor het eerst weer buiten komen.
Ook al lijkt nu nog alles duister, toch komt er een dag dat God zal verschijnen in stralend licht. Hij komt, onze God, en zal niet zwijgen. En wij… zijn superblij!
Wees alert!
Door Lia Stamhuis
‘Wees waakzaam, wees op uw hoede, want uw vijand, de duivel, zwerft rond als een brullende leeuw, op zoek naar een prooi. Stel u tegen hem teweer, gesterkt door uw geloof, in het besef dat uw broeders en zusters, waar ook ter wereld, onder hetzelfde leed gebukt gaan.’
1 Petrus 5 : 8 NBV
Geloof jij dat de duivel bestaat? Of denk jij bij de duivel aan een griezelig wezen met horens en bokkenpoten? Zo’n personage past beter in het Rijk der Fabelen…
In de bijbel wordt er regelmatig gesproken over de duivel als kwade macht. Het is een realiteit, waar je rekening mee moet houden. Petrus vergelijkt in zijn brief de duivel met een brullende leeuw op zoek naar prooi. Eigenlijk is het vreemd dat deze leeuw brult, want een leeuw besluipt zijn prooi gewoonlijk stilletjes. Leeuwen brullen enkel als ze hongerig zijn. Hoe hongeriger ze zijn, hoe harder ze brullen. Blijkbaar zit de duivel, net als deze leeuw, in een benarde positie. Hij heeft geen tijd te verliezen.
De duivel als een brullende leeuw. Het is een angstaanjagend beeld. Moeten wij daar nu bang voor zijn of zal het zo’n vaart niet lopen?
Petrus praat ons geen angst aan, maar hij roept ons wel op om waakzaam te blijven. Dan is het goed te weten hoe de duivel te werk gaat. Kijk hoe het toegaat in de natuur. Zolang het prooidier bij de kudde blijft, is het beschermd en loopt het weinig gevaar. Een leeuw zal echter proberen om zijn prooi te isoleren, om het vervolgens te kunnen grijpen. Ook de duivel zal proberen je van God en je geloofsgenoten af te trekken. Daar moet je op voorbereid zijn, zodat je weerstand kan bieden.
Toch klinkt dit nog niet erg geruststellend. Hoe kan je nu als mens de duivel trotseren?
Gelukkig staan we er niet alleen voor. Jezus is ons voorgegaan en heeft de duivel overwonnen. Hij is machtiger dan de duivel en hij zal ons helpen als we aangevallen worden. We liggen hem immers na aan het hart. God heeft beloofd ons sterk en krachtig maken, zodat we staande zullen blijven. Het enige wat we daarvoor moeten doen is dichtbij God blijven. Dat doe je door je de woorden van God eigen te maken en door gebed. De duivel is niet opgewassen tegen het woord van God. Dan wordt hij een tandenloze leeuw, die teleurgesteld moet afdruipen.
Door Lia Stamhuis
‘Wees waakzaam, wees op uw hoede, want uw vijand, de duivel, zwerft rond als een brullende leeuw, op zoek naar een prooi. Stel u tegen hem teweer, gesterkt door uw geloof, in het besef dat uw broeders en zusters, waar ook ter wereld, onder hetzelfde leed gebukt gaan.’
1 Petrus 5 : 8 NBV
Geloof jij dat de duivel bestaat? Of denk jij bij de duivel aan een griezelig wezen met horens en bokkenpoten? Zo’n personage past beter in het Rijk der Fabelen…
In de bijbel wordt er regelmatig gesproken over de duivel als kwade macht. Het is een realiteit, waar je rekening mee moet houden. Petrus vergelijkt in zijn brief de duivel met een brullende leeuw op zoek naar prooi. Eigenlijk is het vreemd dat deze leeuw brult, want een leeuw besluipt zijn prooi gewoonlijk stilletjes. Leeuwen brullen enkel als ze hongerig zijn. Hoe hongeriger ze zijn, hoe harder ze brullen. Blijkbaar zit de duivel, net als deze leeuw, in een benarde positie. Hij heeft geen tijd te verliezen.
De duivel als een brullende leeuw. Het is een angstaanjagend beeld. Moeten wij daar nu bang voor zijn of zal het zo’n vaart niet lopen?
Petrus praat ons geen angst aan, maar hij roept ons wel op om waakzaam te blijven. Dan is het goed te weten hoe de duivel te werk gaat. Kijk hoe het toegaat in de natuur. Zolang het prooidier bij de kudde blijft, is het beschermd en loopt het weinig gevaar. Een leeuw zal echter proberen om zijn prooi te isoleren, om het vervolgens te kunnen grijpen. Ook de duivel zal proberen je van God en je geloofsgenoten af te trekken. Daar moet je op voorbereid zijn, zodat je weerstand kan bieden.
Toch klinkt dit nog niet erg geruststellend. Hoe kan je nu als mens de duivel trotseren?
Gelukkig staan we er niet alleen voor. Jezus is ons voorgegaan en heeft de duivel overwonnen. Hij is machtiger dan de duivel en hij zal ons helpen als we aangevallen worden. We liggen hem immers na aan het hart. God heeft beloofd ons sterk en krachtig maken, zodat we staande zullen blijven. Het enige wat we daarvoor moeten doen is dichtbij God blijven. Dat doe je door je de woorden van God eigen te maken en door gebed. De duivel is niet opgewassen tegen het woord van God. Dan wordt hij een tandenloze leeuw, die teleurgesteld moet afdruipen.