opgeheven handen

Jozua deed wat Mozes hem had opgedragen en trok tegen Amalek ten strijde, en Mozes ging naar de top van de heuvel, samen met Aäron en Chur. Zolang Mozes zijn arm opgeheven hield, was Israël de sterkste partij, maar liet hij zijn arm zakken, dan was Amalek de sterkste.

Exodus 17: 10, 11

De lange tocht door de woestijn had het volk Israël volledig uitgeput. Juist op dat moment had het vijandige volk Amalek hen in de achterhoede overvallen, daar waar de zwakste mensen liepen. 
Jozua en zijn mannen binden de strijd aan met krijgers van Amalek, maar het bijzondere is dat Mozes niet meedoet. Hij gaat met de staf van God in zijn hand op de top van de heuvel staan. Het moet een bijzonder schouwspel geweest zijn: zolang Mozes zijn armen omhoog hield, had Israël de overhand. Liet hij zijn arm zakken, dan stond Amalek op winst. 
​
Armen uitgestrekt naar de hemel. Je laat daarmee zien dat je alles verwacht van God. Alleen Hij kan de overwinning geven. Maar de strijd duurt lang en Mozes houdt het niet vol: zijn armen worden moe. Gelukkig staat hij er niet alleen voor. De leiders Aäron en Chur ondersteunen hem, zodat hij zijn handen hoog kan houden. Alleen zo kon Jozua het leger van de Amalekieten verslaan. 

Amalek staat voor de macht van het kwaad. In je eigen leven of dat van je dierbaren, in de samenleving of op het wereldtoneel. Als ik om me heen kijk, krijg ik sterk de indruk dat het kwaad op alle fronten toeneemt. Dat is beangstigend, maar tegelijkertijd hoef je je daardoor niet te laten intimideren. Als we in open verbinding blijven met God, zijn wij meer dan overwinnaars! 
​
Onderschat nooit de kracht van gebed. En als je niet meer bidden kunt, vraag anderen om je te ondersteunen. Je hoeft het niet in eigen kracht te doen. Samen houden we de handen opgeheven.