Het Nieuwe Normaal

Nederland ontwaakt uit haar winterslaap. De terrassen puilen uit, mondkapjes verdwijnen langzamerhand uit beeld en de eerste vliegvakanties zijn inmiddels geboekt. We staan als vanouds in de file, het leeft weer op in de winkelstraat en in de wijken. Enthousiaste kinderkreten klinken uit het zwembad en tot laat in de avond ruik je de geur van houtskoolvuurtjes. We zijn er klaar voor! 
Ik vind het heerlijk om meer vrijheid te hebben. Er is nog heel veel in te halen. Zelfs een afspraak met een tandarts of een podoloog voelt al bijna als een uitje. Heerlijk om familie, vrienden en gemeenteleden in levenden lijve te kunnen ontmoeten. Ik vind het maar niks om elkaar alleen op een scherm te zien. Nu moet ik oppassen dat ik niet teveel wil in korte tijd. Want hoe Normaal wil je het hebben? 
Plannen we onze agenda weer bomvol? Gaan we weer terug naar drie zoenen, of blijven we op afstand? Wat ikzelf het meest heb gemist, zijn de ‘live’ contacten met mensen. Een misverstand op WhatsApp is binnen de kortste keren opgelost met een praatje in de wandelgangen. Met woorden kun je veel verbergen, maar aan iemands houding of mimiek zie je veel sneller hoe het écht gaat. Hoeveel mensen hebben zich niet eenzaam gevoeld?
Ik moet denken aan een uitspraak van Phil Bomans: ‘Menslief ik hou van je!’ Is dat niet de essentie van het leven?