Wat is het moeilijk om het geloof in de Here God door te geven aan onze kinderen of aan ongelovigen die op onze weg komen.
Dit ervaren we in ons dagelijks leven thuis, op het werk of zo maar tijdens de vakantie.
Dat er een hogere macht bestaat, vinden de meesten wel aannemelijk. Ook het besef dat het God is die hemel en aarde heeft geschapen en alles wat daarop leeft, klinkt geloofwaardig, maar als je vertelt dat de Here God ons het eeuwige leven gunt en dat het geloof in Jezus daarvoor de enige weg is, dan word je glazig aangekeken en merk je dat het moeilijk is om dat te geloven.
Je kan vervolgens gaan praten als Brugman en allerlei Bijbelteksten uit je geheugen opdiepen, maar het is ook mogelijk om gewoon op Gods werk te wijzen. De natuur is de etalage van Gods grootheid! Zullen we daar dan eens een kijkje nemen? Ik kies voor een spiegelverhaaltje uit Zijn schepping:
Op de bodem van een oude vijver leefden larven die niet begrepen waarom niemand uit hun groep ooit terug kwam, nadat zij omhoog waren geklommen tegen de stengels van de lelies, waarvan de bloemen en de bladeren op het water dreven. Ze beloofden elkaar dat de volgende die werd geroepen om de klim naar boven te maken, terug zou komen om te vertellen wat er met hem/haar was gebeurd. Al gauw voelde één van hen de innerlijke drang om het wateroppervlak op te zoeken. Hij rustte eerst wat uit boven op een lelieblad en onderging daar een glorieuze verandering, die van hem een libel met prachtige vleugels maakte.
Door het zonlicht begonnen z’n vleugels te trillen en tot zijn eigen verbijstering merkte hij dat hij werkelijk kon vliegen! Tevergeefs probeerde hij zijn belofte te houden. Terwijl hij heen en weer vloog over de vijver, tuurde hij naar zijn vrienden daar beneden in het water. Opeens begreep hij dat, zelfs als zij hem konden zien, zij zo'n prachtig schepsel nooit zouden herkennen als één van de hen.
Het feit dat wij onze vrienden niet meer kunnen zien of contact met hen kunnen hebben na de verandering, die wij de dood noemen, is geen bewijs dat zij niet langer bestaan!
Dit ervaren we in ons dagelijks leven thuis, op het werk of zo maar tijdens de vakantie.
Dat er een hogere macht bestaat, vinden de meesten wel aannemelijk. Ook het besef dat het God is die hemel en aarde heeft geschapen en alles wat daarop leeft, klinkt geloofwaardig, maar als je vertelt dat de Here God ons het eeuwige leven gunt en dat het geloof in Jezus daarvoor de enige weg is, dan word je glazig aangekeken en merk je dat het moeilijk is om dat te geloven.
Je kan vervolgens gaan praten als Brugman en allerlei Bijbelteksten uit je geheugen opdiepen, maar het is ook mogelijk om gewoon op Gods werk te wijzen. De natuur is de etalage van Gods grootheid! Zullen we daar dan eens een kijkje nemen? Ik kies voor een spiegelverhaaltje uit Zijn schepping:
Op de bodem van een oude vijver leefden larven die niet begrepen waarom niemand uit hun groep ooit terug kwam, nadat zij omhoog waren geklommen tegen de stengels van de lelies, waarvan de bloemen en de bladeren op het water dreven. Ze beloofden elkaar dat de volgende die werd geroepen om de klim naar boven te maken, terug zou komen om te vertellen wat er met hem/haar was gebeurd. Al gauw voelde één van hen de innerlijke drang om het wateroppervlak op te zoeken. Hij rustte eerst wat uit boven op een lelieblad en onderging daar een glorieuze verandering, die van hem een libel met prachtige vleugels maakte.
Door het zonlicht begonnen z’n vleugels te trillen en tot zijn eigen verbijstering merkte hij dat hij werkelijk kon vliegen! Tevergeefs probeerde hij zijn belofte te houden. Terwijl hij heen en weer vloog over de vijver, tuurde hij naar zijn vrienden daar beneden in het water. Opeens begreep hij dat, zelfs als zij hem konden zien, zij zo'n prachtig schepsel nooit zouden herkennen als één van de hen.
Het feit dat wij onze vrienden niet meer kunnen zien of contact met hen kunnen hebben na de verandering, die wij de dood noemen, is geen bewijs dat zij niet langer bestaan!
RSS Feed
